I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 59

**Sky**
"Echt?" Hij knikt.

"We hoeven niet persé weg te gaan." Zegt hij zacht.

"Ik heb het verpest zeker?" Flapt er uit mijn mond.

"Je kan er niks aan doen Sky. Beschuldig jezelf niet." Hij kijkt me bezorgd aan en haalt een hand door mijn haren.

"Maak je geen zorgen" hij kijkt me lief aan. "Wanneer jij een beetje opgeknapt ben, gaan we weer iets leuks doen. Oké." Ik knik.

-
Na een lange tijd gepraat te hebben en Netflix gekeken te hebben, is Kyden naar huis gegaan. Het was super gezellig met hem. Geen twijfel daarover mogelijk.

Ik pak mijn mobiel en zie dat Kyden een berichtje heeft gestuurd. Meteen open ik het berichtje.

Kyden: "Goodnight x"

Ik: "Goodnight."

En ik heb ook een berichtje van een onbekende nummer.

Onbekend nummer: "Doe Kay geen pijn, please?!"

Ik: "Wie ben jij?"

Onbekend nummer: "Ik heb Anne. Ik leen de mobiel van me zus, om met je een berichtje te sturen."

Ik: "Dus jij zegt dat ik Kay geen pijn moet doen? Ik ben zijn oppas niet hoor! Jij bent zijn vriendin, dus zorg zelf er lekker voor en laat mij er zeker buiten!!"

Onbekend nummer: "Waarom accepteer jij zijn keuze niet?"

Ik: "Jij hebt hier helemaal niks mee te maken en je weet er ook helemaal niks van. Dus rot op!"

Meteen blok ik dat nummer en smijt mijn mobiel weg. Ik kijk naar het hoekjes waar ik me mobiel naar toe heb gegooid en zie mijn mobiel daar wezenloos liggen. Ik sta op en pak het op. Geen krasje. Gelukkig.

Ik kleed me om in mijn pyjama en plof in het bed. Ik sluit mijn oogleden en denk aan de goede dingen. Alsof die dingen ooit ook gaan komen..

-
Ik open mijn oogleden en knipper een paar keer. Het is ochtend. Langzaam ga ik overeind zitten en slaak een geeuw. Ook strek ik mijn armen uit en stap langzaam mijn bed uit. Ik pak mijn mobiel en vergrendel mijn mobiel meteen. Ik zie dat het twaalf uur 's middags is en ik veel gemiste oproepen heb. Vooral veel van onbekende nummer. Vast de contacten van Kay en Anne. Ook zie ik dat Kyden heeft gebeld. Er verschijnt een lach op mijn gezicht en meteen bel ik terug. Hij neemt meteen op.

"Sky?!"

"Wat is er?" Mompel ik.

"O, je bent net pas wakker. Ik dacht al."

"Sorry."

"Je hoef je excuses niet te bieden hoor! Ben een mens die te snel in paniek zijn."

"Dat is wel lief hoor." Mijn wangen kleuren rood.

"Ben ik ook." Ik lach.

"En hoe voel je je?" Vraagt hij, terwijl ik op het bed ga zitten.

"Gaat."

"Arme jij" jammert hij. "Kan ik vandaag langs komen?"

"Als je wilt?" Het komt vragend uit mijn mond.

"Natuurlijk! Echt geen probleem." Ik lach.

"Oké."

"Heb je al gegeten?"

"Ja." Lieg ik. Ik vind hem echt lief, maar ik hoef niet de hele tijd dingen van hem aangeboden te krijgen. Wat nou als hij dalijk niet vertrouwen is?

"Sky, denk niet zo! Je moet goed over hem denken! Hij is tenminste iemand die nog wat om je geeft!"

Meteen rollen er langzaam tranen over mijn wangen, door die gedachte. Ja, mijn ouders spreek ik ook niet meer echt. Ik mis ze, maar ik kom er niet op, om te bellen. Zelf bellen hun mij ook niet. Hun zullen mij vast vergeten zijn.

"Aarde aan Sky!" Ik schud de gedachtes weg.

"Wat is er?" Vraag ik verward.

"Gaat het wel?" Ik veeg een paar tranen onder mijn ogen vandaan.

"Ja." Lieg ik weer. Alweer liegen.

"Zal ik dalijk rond één uur komen?"

"Leuk."

"Weet je zeker dat het met jou gaat?"

"Ja, hoezo?"

"Je klinkt verdrietig."

"Er is niks" lieg ik. "Helemaal niks."

"Hmm oké." Zegt hij verward. Ik merk aan zijn manier hoe hij praat, dat hij me niet echt geloof.

"Tot zo!" Voordat ik iets kan zeggen, hangt hij op.

-
"Sky!" Ik kijk op en zie Kyden in de deuropening staan. Ik glimlach en meteen loopt hij naar me toe. Hij geeft me een dikke knuffel.

"Gaat het wel meisje?" We laten elkaar los en kijken elkaar aan.

"Ja" zeg ik zacht. "Het gaat."

Ineens horen we hard gebons op de deur. De deur vliegt open en meteen stappen twee mensen de kamer binnen.

Één bekende.

En één onbekende..

-
Hey✨
Ik kan elke keer excuses aanbieden, maar ja..
School is zo ontzetten vervelend😢.
Gelukkig vakantie! En dan kan ik weer meer schrijven!!
✨