I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 58

**Sky**
"Sky, wordt wakker!" Hoor ik iemand in paniek zeggen. Hoofdpijn raast er door mijn hoofd heen. Langzaam open ik mijn oogleden en meteen sluit ik ze weer, door het felle licht.

"W-wat is er?" Mompel ik.

"Je moet weer terug." Fluistert een zachte stem ik.

Ik open mijn oogleden en zie Kyden me aankijken. Hij glimlacht.

"Goed geslapen?" Ik knik en ga overeind zitten. Ik strek langzaam mijn armen uit.

"Jij?"

"Ook goed." Ik stap het bed uit en strek mijn benen uit.

"Mijn zus heeft nog wel kleding voor jou om vandaag aan te trekken, want jouw kleding is erg kreukelig." Ik knik. Meteen verdwijnt Kyden de kamer uit en komt langzaam terug met een stapeltje me kleding.

"Dankjewel." Ik neem het stapeltje aan en baan richting de badkamer en doe de deur achter me op slot. Ik kleed me om en het valt me op dat ik best mager van geworden. Ik eet op zich goed, maar het kan ook aan mij liggen.

Ik doe mijn haren in een hoge knot en poets snel mijn tanden, met de tandenborstel die ik heb gekregen van Kyden. Néé, geen gebruikte tandenborstel.

"Wat moet ik met de tandenborstel doen?" Vraag ik.

"Laat de tandenborstel maar liggen in de badkamer" zegt Kaden. "Als je ooit weer langs komt, heb je een tandenborstel." Ik lach en knik.

Mijn ogen glijden richting de klok. Half acht. Best vroeg, maar ja.

"Ik heb een ontbijten voor je klaar gemaakt. Kom je?" Ik knik en volg Kyden richting de woonkamer, waar hij netjes de tafel heeft gedekt.

"Mijn ouders en zus zijn niet thuis. Anders heb ik ze wel aan jou voorgesteld." Ik knik.

"Neem je vaker meisjes mee naar huis?" Het flapt er zo maar uit.

"Néé. Eigenlijk niet, maar toen ik je zag buiten. Helemaal doorweekt. Je zag er ook erg verdrietig uit, dus ik kon het niet laten. Maar door mijn actie, leer ik jou steeds beter kennen." Ik knik. Daar heeft hij wel gelijk in.

-
Na een tijdje lopen we langs het ziekenhuis. We stoppen voor het ziekenhuis en kijken elkaar aan.

"Voordat je naar binnen gaat." Kyden schraapt zijn keel.

"Mag ik je nummer? Om nog steeds contact te houden?" Ik glimlach en knik.

We wisselen elkaars nummers en we geven elkaar daarna meteen een dikke knuffel.

"Ik geef jou deze kleding zo snel mogelijk terug." Zegt Kyden.

"Ik die van jou ook." Kyden lacht. Ik ook.

"Doei." Zeg ik zacht.

"Doei Sky." Langzaam loop ik het ziekenhuis in en kijk achterom. Steeds als ik verder het ziekenhuis binnenloop, zie ik dan pas Kyden verdwijnen.

-
Ik lig op mijn bed in mijn kamer. Ik voel me erg misselijk, maar het gaat. Ineens hoor ik mijn mobiel afgaan. Veel berichten. Van een onbekend nummer en van Kyden. Eerst check ik die van het onbekende nummer.

Onbekende nummer: "Sky, je moet onthouden dat Kay altijd er voor je zal staan en je niet in de steek zal laten. Ook al is hij weer bezet, hij zal altijd jou beschermen, wat hij toen ook heeft gedaan. Please vergeef hem. X Anne."

Ik: "Jij weer niet wat er echt is. En denk je nou serieus dat ik hem ga vergeven? Mij een goede hoop geven en dan slechte hoop terug geven en naar een ander gaan. Nou. Oké."

Onbekende nummer: "Kay heeft een slechte periode achter de rug. Gun hem wat!"

Ik: "Mij gunt hij valse hoop."

Onbekend nummer: "Sky.."

Ik: "Stop nou maar met jouw leuke berichtjes. Ik ben er spuugzat van weet je. Ga lekker samen verder en laat me met rust!"

Onbekende nummer: "Ik bel nu."

En meteen belt ze. Ik twijfel eventjes, maar neem dan op.

"Wat?" Snauw ik.

"Sky." Hoor ik Kay op de achtergrond jammeren.

"Vieze flikker dat jij bent!" Meteen hang ik op en zie Anne iets typen. Meteen blokkeer ik haar. Ik kijk maar de andere berichtjes en zie dat het de meeste van Kyden zijn.

Kyden: "Ben je veilig aangekomen?"

Kyden: "Hallo?"

Kyden: "Sky?"

Kyden: "Ik kom zo naar je toe hoor! Ik maak me zorgen!!"

Kyden: "Sky'tje?"

Ik: "Je zag me het ziekenhuis inlopen sukkel."

Kyden: "Ben gewoon bezorgd. Sorry.."

Ik: "Awh lief hoor haha."

Kyden: "Ik ben lief :)."

Kyden: "Heb je vanavond nog tijd?"

Ik: "Ja, hoezo?"

Kyden: "Ik wil je gewoon weer zien:) en dan krijg je je kleding ook terug haha."

Ik: "Jij ook."

Kyden: "Super haha."

Kyden: "Zal ik je rond half zeven ophalen?"

Ik: "Is goed :)."

Kyden: "Oké, super!"

Kyden: "Tot vanavond!"

Ik: "Tot vanavond."

Ik sluit mijn mobiel en leg hem weg. Dan staar ik voor me uit.

-
Ik heb een heerlijk dutje gedaan en heb toenet het eten geprobeerd. Alweer. Maar zoals weer, het is niet te eten. Ik heb het meteen weggegooid.

Er wordt geklopt op de deur. Langzaam wordt de deur geopend en langzaam komt Kyden de kamer binnen gelopen. Hij glimlacht als hij mij ziet.

"Ben je me vergeten?"

"Had toenet een dutje gedaan. Ben net pas wakker." Kyden knikt en pakt een stoel. Hij komt naast me zitten en kijkt me aan.

"Hoe gaat het met je? Je ziet er een beetje bleekjes uit." Hij kijkt me bezorgd aan.

"Gaat" ik slik. "Wel een beetje misselijk." En ik lieg niet. Ik voel de misselijkheid echt opborrelen.

"Doe rustig aan" zegt Kyden zachtjes. "Ik blijf bij je."