I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 47

**Sky**
Asher kijkt mij met grote ogen aan. Ik kan het zelf ook niet echt geloven. Kay, waarom?

"Dit meen je niet."

"Sorry."

Het meisje zit er ongemakkelijk bij.

"Je moet het weghalen!"

"Ik wil dat niet Kay. Ik wil het kind houden. Het is een wezentje. Ik wil hem of haar niet vermoorden!"

"We zijn te jong voor kinderen! Het was een One night stand! Ik was hartstikke dronken!"

"Ik niet." Kay kijkt haar met grote ogen aan.

"Dit meen je niet?!"

"Sorry Kay. Ik wou heel graag kinderen. Met jou."

"Jezus." Ik hoor iets op de grond vallen.

Kay wou voor me vechten. Hij wou me terug. Hij wou er alles aan doen, zodat we weer samen waren. Wij. Kay en ik. Toen ik bijna dood ging, was hij in tranen. Na een maand, dacht hij mij beter te kunnen vergeten. Hij wilt mij niet vertellen wat er aan de hand was. Ik kwam er achter. Het doet pijn. Pijn, om meteen een tweede keus te zijn voor hem.

"Sky." Ik kijk op en zie Asher mij bezorgd aankijken.

"Het spijt me."

"Het is niet jou schuld."

"Gaat het?"

"O, ja hoor." Lieg ik.

"Sky!" Ik kijk op en zie Kay naar me kijken uit de woonkamer.

"Kom!" Asher pakt mijn hand en sleurt me zachtjes mee. We beginnen langzaam het rennen. Ik struikel over een takje en val op de grond. Asher stopt met rennen en draait zich om. Hij rent naar me toe en helpt me met opstaan.

"Gaat het?"

"Alleen last van mijn enkel." Asher knikt medelevend.

"Sky!" Ik kijk op en zie Kay naar ons rennen.

"Spring op mijn rug." Fluistert Asher. Hij gaat met zijn rug voor me staan en snel spring ik op zijn rug. Ik laat me goed zitten en meteen begint Asher te rennen. Ik kijk achter me en zie Kay nog steeds achter ons rennen.

"Waarom ben jij zo snel?"

"Ik heb gewoon een goede conditie." Ik lach en hou Asher goed vast.

"Sky! Ik kan alles uitleggen!"

"We zijn er bijna." Zegt Asher zacht.

-
Na alles wat ik zag en hoorde, ben ik thuis. Nog steeds kan ik het niet geloven. Alles wat hij zei, toen ik terug kwam van Amerika. Ik dacht dat hij het meende. Ik dacht, dat het allemaal echt was. De helft van mijn lichaam, wilde hen terug. Maar nu? Ik viel me echt bedrogen. Bedrogen, door zijn prachtige woorden.

"Wil je nog wat drinken?" Ik kijk op en zie Asher me bezorgd aankijken. Ja, Asher is hier ook. Hij vond het wel fijn, als hij bij me bleef.

"Hoeft niet, maar bedankt." Hij knikt en gaat naast me zitten op het bed.

"Je moet niet teveel aan hem denken" zegt Asher ineens. "Het maakt je alleen maar ongelukkiger." Ik knik.

"Je hebt gelijk." Ik slaak een zucht.

"Het komt vast goed. Er zwemmen genoeg vissen in de zee."

"Welke soort vissen allemaal?"

"Misschien ik?"

"Jij bent een zeester." Asher schiet meteen in de lach.

"Maar nu serieus."

"Wat dan?"

"Ik weet echt niet hoe ik dit moet zeggen." Asher zijn wangen kleuren rood. Wat schattig.

"Wat wil je zeggen?"

"Wil je een keer met-"

Asher wordt onderbroken door dat een deur openvliegt en meteen Kay op Asher afvliegt..