I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 40

**Sky**
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet niet, of ik wat wil over zeggen. Ik slaak een zucht en staar voor me uit. Tranen rollen vloeiend over mijn wangen. Deze brief is echt ontroerend.

"Hey." Ik kijk op en zie de zuster maar me toe lopen.

"Gaat het?" Ik knik vaag.

"Het komt goed meisje. Ik snap dat je het zwaar hebt."

"Het leven is gewoon zwaar. Ik ga dood."

"Iedereen gaat dood."

"Ik eerder."

"Ik wil je iets vertellen, maar dat kan alleen, als het echt kan."

"Nu kan het. Dus vertel." Ik ga overeind zitten en kijk de zuster aan. Ineens ben ik een beetje vrolijk. Ik weet niet waarom.

"Grapjas." Ik glimlach schamper.

"Ik mag het niet vertellen. Nu nog niet." Ik trek een pruillip. De zuster lacht.

"Ook al ben je zo schattig, ik vertel het niet." Ik kijk haar quasi boos aan.

"Nog steeds ben je schattig." Ze knijpt me zacht in mijn wang.

"Vanmiddag kom ik halen, voor een gesprek met dokter Heels."

"Hiel zit toch onder je voet?" De zuster lacht.

"Het is zijn achternaam en je hebt gelijk. Niet teveel grapjes maken, want hij is streng." Ik knik en langzaam loopt de zuster weg. Ik pak mijn mobiel en zie een paar berichtjes van vriendinnen. Vandaag ga ik weer terug. Tenminste, zegt Kay. Hij heeft verkeerd geboekt, maar ik laat hem maar. Ineens zie ik mijn moeder de kamer binnen lopen. Ik spring mijn bed uit en loop naar haar toe. Meteen omarmt ze me.

"Wat heb ik je gemist, kleine meid." Ik lach.

"Ga maar weer terug naar jouw bed. Je hebt je rust echt nodig." We laten elkaar los en ik ga op het bed zitten.

"Hoelang blijf je hier?"

"Tot morgen. Net als jou." Ik kijk mijn moeder met open mond aan.

"Voor zo'n lange reis?" Mijn moeder lacht.

"Ik was hier eerder, maar dan iets verder, dan dat jij bent. Ik vlieg morgen ochtend. Jij pas morgen avond. Kay vandaag, toch?" Ik knik.

"Pech voor hem." Mijn moeder lacht.

"Komt hij vaak lang?" Ik knik.

"Het is voor hem ook lastig." Ik haal mijn schouders op.

"Sky. Ik zie aan hem, dat hij echt super veel van je houdt. Gek jong dat hij is." Ik lach.

"Ik ben voor dat ik in Amerika was, bij zijn ouders geweest."

"Vind je die moeilijk ook zo vreselijk?"

"Vertel mij wat." Ik lach.

"Die vader is wel erg aardig." Ik knik.

"Ze hebben verteld, dat Kay niet kon slapen. Hij was er kapot van, toen het slecht ging tussen jullie."

"Hij deed het zelf." Mijn moeder knikt.

"Klopt, maar hij heeft de echte waarde gevonden. Namelijk, jij. Sky." Ik glimlach.

"Hoe idioot hij is, hij kan niet zonder je."

"Ik merk het."

"Komt goed Sky. Wees alsjeblieft wel voorzichtig met Kay. Hij is snel driftig."

"Heb ik gemerkt."

"Je weet niet, wat hij allemaal in staat is." Ik knik en ineens gaat mijn mobiel af. Ik pak mijn mobiel en zie dat Kay belt. Ik neem op en zet het gesprek op luidspreker, zodat mijn moeder kan mee luisteren.

"Hey."

"Sky. Zeg de volgende keer, dat je later vertrekt!" Mijn moeder en ik lachen.

"Sorry idioot."

"Mijn vliegtuig vertrekt over een uur. Ik kan annuleren, om niet te gaan."

"Kay, niet doen! Je ziet me morgen weer."

"Je weet niet hoever het vliegen is. Sukkel. Ik kom morgen aan ofzo en jij dan overmorgen."

"Komt goed Kay."

"Hoop het."

"Ik ga. Doei Sky'tje!"

"Doei sukkel." En ik hang op.

"Wat lief." Ik lach.

"Wacht maar."

"Hoezo?"

"Jullie komen weer bij elkaar." Met die woorden loopt mijn moeder weg.

Echt?