I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 57

**Sky**
~Een maand later~
Ik begin het ziekenhuis steeds meer te haten. Verschrikkelijke behandelingen. Ik voel me verschrikkelijk. Volgens mij zijn het de bijwerkingen, maar ja. Slechte bijwerkingen dus. De walrus is uit het ziekenhuis ontslagen en gelukkig ook. Nu heb ik de kamer tijdelijk voor me alleen. Rust. Heerlijk.

Ineens hoor ik mijn mobiel afgaan. Ik pak mijn mobiel en zie dat Kay iets heeft gestuurd. Na een maand lang..

Kay:"Sky, het spijt me hartstikke erg, wat ik heb gedaan, maar ik zit nu niet goed in mijn vel. Alles wordt me weer te veel en dat moest ik je eerder laten weten, maar dat deed ik fout. Ik ben weer terug in Nederland. Niet omdat ik van je af wil zijn, maar omdat ik weer naar de psycholoog moet. Heb het echt nodig en het is ook erg fijn. Met mij gaat het nu een stuk beter. Ik ben weer een stukje zelfverzekerder over mezelf geworden. Alles wordt me teveel tussen ons en na een tijdje heb ik een heel leuk meisje gevonden. Anna. We hebben nu drie weken en het gaat super. Het spijt me Sky..

Meteen begint alles te draaien. Alles gaat letterlijk fout.. Ik dacht dat hij me weer terug wou. Ik wou hem aan de ene kant ook terug. Ik voel me verschrikkelijker dan toenet.

Meteen blokkeer ik Kay en verwijder alles van hem. Ik moet hem vergeten. Moet!

Meteen stap ik mijn bed uit en trek het infuus uit mijn arm. Ik kleed me om en trek mijn schoenen aan. Ik heb alleen maar valse hoop gekregen. Alleen maar.

Alles was nep.

Ik dacht aan de goede dingen, terwijl de slechte dingen ook konden komen.

Meteen verlaat ik het ziekenhuis en loop jaar buiten. Het is koud en het regent, maar dat boeit me geen ene flikker.

Ik loop door de regen heen en ben drijfnat. Leuk.

"Meisje!" Ik kijk op en zie een jongen naar me toe rennen met een paraplu. Meteen staat hij naast mij met een paraplu boven onze hoofden.

"Het is verschrikkelijk weer. Dan moet je niet zonder paraplu naar buiten hè." Ik kijk op en kijk hem aan. Hij kijkt mij aan. Hij is echt lang.

"Jij bent best lang." Flapt er uit mijn mond. Hij lacht.

"Hoor ik wel vaker."

"Maar waarom sta je nu naast me?"

"Ik wou naast je staan." Ik glimlach.

"Zullen we even maar mijn huis gaan? Jij bent drijfnat en je kan denk ik wel droogte gebruiken." Zegt hij.

"Ik snap dat je niet zomaar 'ja' gaat zeggen, omdat je me niet kent, maar ik zal je niks aan doen. Geloof me." Ik kijk hem aan. Vertrouwen in jongens is een stuk moeilijker door alles wat er gebeurd is.

"Kom." Hij pakt mijn hand vast en meteen loop ik mee.

-
We komen aan bij een grote appartementencomplex.

"Woon je hier lang?" Vraag ik.

"Sinds mijn geboorte" vertelt hij. "En jij?"

"Ik woon hier niet." Zeg ik zacht.

"Op vakantie?" Ik schud mijn hoofd.

"In het ziekenhuis voor drie jaar ongeveer." Hij kijkt me geschrokken aan.

"Ik denk dat je eerst wat droogs wilt aantrekken toch?" Ik haal mijn schouders op.

"Ik kan ook weer terug gaan." Hij schud zijn hoofd.

"Maak je geen zorgen meisje. Jij bent in goede handen." Hij glimlacht naar me en steekt zijn hand uit.

"Kyden." Ik pak zijn hand vast en schud zijn hand.

"Sky."

"Mooie naam."

"Dankjewel." Ik glimlach en hij ook.

-
Kyden begeleidt me naar zijn kamer en meteen opent hij zijn kast en pakt een joggingbroek en een trui.

"Misschien heeft mijn zus nog ondergoed voor je in de kast liggen." Voordat ik wat kom zeggen, is hij weg. Ik mag hem, maar ik ga niet met als de vorige keren, meteen jongens vertrouwen. Het is slecht. Erg slecht.

Na een tijde is Kyden weer terug en geeft me een stapeltje met kleren.

"Het is allemaal schoon. Maak je geen zorgen." Ik glimlach en bedank hem.

"Waar is de badkamer?" Vraag ik.

Meteen leidt hij me naar de badkamer en meteen bedank ik hem. Ik kleed me snel om en alles is te groot, behalve de ondergoed. Die zit precies goed.

Ik loop de badkamer uit en meteen glimlacht Kaden naar me.

"Deze kleding is te groot."

"Maakt niet uit." Ik knik. Kaden doet mijn drijfnatte kleding in de droger.

"Kom." Hij klopt naast zich op zijn bed. Langzaam kom ik naast hem zitten en begin meteen alles over mezelf te vertellen. Ook hij vertelt veel over zichzelf. Hij is maar één jaar ouder dan mij en houdt met als ik, heel erg veel van zingen.

"We hebben toch veel gemeen." Ik knik.

"Zeker."

Langzaam kijk ik op de klok. Half twaalf..

"Ik moet terug."

"Blijf hier. Zo eng ben ik niet." Ik kijk hem eng aan. Meteen schiet hij in de lach.

"Jij ook niet." Ik glimlach.

"Het ziekenhuis gaat kwaad worden, maar ja."

"Ik zorg er wel voor, dat je morgen vroeg weer terug bent."

"Niet door me in elkaar te slaan?" Lachend schud hij zijn hoofd.

"Dat zal ik je nooit aandoen Sky." Ik glimlach.

Ik ga liggen op het bed en sluit mijn ogen. Ik hoor hem wat fluisteren, maar ik kan het niet verstaan, want ik verdwijn langzaam weg. Weg, in dromenland.

Waar alles goed komt..

Alles.