Hoofdstuk 34

306 23 7
                                    

**Sky**
"Sky!" Ik kijk op en zie Kay naar me toe rennen. Al snel staat hij voor me.

"Waar bleef jij?" Ik kijk naar zijn ogen. Rood en opgezwollen. Over zijn wangen, rollen langzaam tranen.

"Ik was even aan het genieten van het weer." Lieg ik.

"Het is een beetje frisjes buiten en er hangen donkere wolken in de lucht." Kay heeft me door.

"Kunnen we niet gewoon praten?"

"Praten, hoe wij goed kunnen mogelijk schijnen van elkaar?"

"Sky alsjeblieft." Er rollen nog meer tranen over zijn wangen.

"Wat?"

"Waarom kunnen we gewoon niet alles gaan vergeten?"

"Dus ons ook? Prima. Helemaal mee eens." Ik wil weglopen, maar Kay houdt me tegen.

"Sky, alsjeblieft." Er rollen nog meer tranen over zijn wangen. Iets in me, vertelt me dat ik hem moet troosten. Lieve woordjes fluisteren en zeggen dat alles goed komt. Maar néé. Dat lukt niet.

"Sky." Ik voel zijn vinger onder mijn ogen. Huil ik?

"Alsjeblieft?" Zijn stem klinkt zacht. Zachter, dan normaal.

"Sky" ik kijk naar mijn schoenen. "Kijk me aan." Ik durf hem niet aan te kijken. Angst. Dat duikt in me op. Net als vroeger. Het gepest. Pijn. Buitensluiten. Zelfmoord..

"Sky." Ik luister niet. Ik durf niet te luisteren. Geen woord, kan uit mijn keel komen.

"Sky." Ik voel zijn vinger op mijn hand. Mijn zicht wordt waziger. Ik wankel half.

"Sky!" Ik voel dat ik wordt opgetild. Zwart kleurt mijn zicht in. Waarom? Ik heb geen idee.

"Blijf bij me!" Ik voel iets zachts tegen mijn wang aan.

"Sky!"

"Blijf bij mij!"

Ineens verdwijnt alles. Ik hoor en zie niks meer. Ik hoor alleen mezelf en het zwarte. Maar ja. Zwart, is niks. Geen kleur, néé.

Ben ik dood?

I can not leave you alone 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu