I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 15

**Sky**
~1 maand later~
Ik ben weer terug in Nederland en Kay ook. Nog steeds blijft zijn vraag in mijn hoofd hangen. Geef ik nog om hem of niet meer? Hij heeft me wel uit de dood gered en heel veel om me gegeven. Ik slaak een zucht en wandel door de straat.

"Sky."

Ik kijk op en zie Kyle naar me toe lopen. Ik kijk weer terug en loop verder. Kyle haalt me in en stopt voor me neus. Ik stop met lopen en kijk hem aan.

"Loop mee." Hij pakt mijn hand en sleurt me mee.

"Waar heen?"

"Zie je zo wel!"

We lopen langs lange straten en nog steeds heeft Kyle mijn hand vast. Langzaam komen we aan bij een straat en hij loop richting een huis. Niet klein, maar ook niet groot. De deur staat op een kiertje.

"Doe zachtjes." Ik knik en samen sluipen we het huis binnen. We sluipen de trap op en we lopen richting een kamer. Ik hoor de stem van een meisje en van Kay..

"Maar ben je echt niet zwager van die Kyle?"

"Néé, schatje echt niet. Hoe kom je daarbij?"

"Omdat Sky-"

"Die bitch liegt." Ik hou me in. Anders had ik haar allang door de muur heen gegooid.

"Geloof je die bitch?"

"Ze heet Sky."

"Ook goed. Geloof je haar?"

"Uhm."

"Vertel." Kyle doet de deur op een kiertje en we zien Kay en June naast elkaar zitten op een bed.

"Ik ben niet zwanger van Kyle. Ik zou dat niet eens willen." Ik kijk naast me en zie Kyle van woede borrelen naast me.

"Weet je het zeker?"

"Kay, ik hou alleen van jou."

"Dus Sky liegt?"

"Ja." Ik zie Kay van woede borrelen. June gaat dood.

"Geef niks schat." June springt op de schoot van Kay.

"Blijf hier." Fluistert Kyle en hij laat mijn hand los. June wilt langzaam haar lippen op doe van Kay drukken, maar dan stormt Kyle de kamer binnen. Meteen kijken Kay en June maar Kyle.

"Jij!"

"Het is niet wat het lijkt Kyle!"

"Jezus. Ik schrok me dood toen je blijkbaar 'zwanger' was, maar je wou ons leven kapot maken, of niet soms, mevrouw?"

"Wie is 'wie'?" Vraagt Kay.

"Sky."

"Die bitch."

"Jij bent de grootste bitch hier June! Hoe durf jij?!" Ik glimlach duivels.

"Hoe weet je dat we hier zijn?"

"Ik wou even langs komen en toen zag ik dit en ging weer weg, maar kwam toch weer terug."

"Jij bent raar." Zegt June.

"Jij ook." Kay duwt haar van zijn schoot af.

"Kay, geloof je hem? En die bitch?" Ik hou het niet langer en loop de kamer binnen.

"Jij moet helemaal je mond houden met je gelieg! Dat je mij haat, betekent niet, dat je moet liegen over dat je zogenaamd 'zwanger' bent. Het is een intiem onderwerp. Doos." June staat op en wilt me slaan, maar ik pak haar hand.

"Rustig meid." Ik zie haar van woede borrelen. Ik laat haar los en ze valt meteen. Sukkel.

"Sky." Ik kijk maar Kay.

"Laat me allemaal met rust. Jullie geven me alleen maar ongelukken." Snel loop ik de kamer uit.

"Sky!"

"Kay rot op!" Ik ren het huis uit en gooi de deur achter me dicht. Ik ren richting het park en verstop me achter een boom. Ik zak tegen een boom en staar voor me uit. Het leven is moeilijk.

-
"Sky!" Ik kijk op en zie Ruben aankomen lopen. Hij gaat naast me zitten.

"De date wordt ingehaald." Ik lach klein.

"Jammer genoeg wel." Ruben lacht.

"Mevrouw Lompen is trouwens erg boos op mij." Ik lach.

"Ze houdt niet meer van jou."

"Wel van jou zeker?" Hij lacht en ik trek een vies gezicht.

"Ik ga liever dood."

"Ik ga je redden van de dood!" Hij pakt mijn hand vast.

"Sukkel!" Hij glimlacht.

"Nog meiden nieuwe meiden in je bed gehad?"

"Néé, ben er mee gestopt. Vond het saai worden." Ik lach.

"Ruben wordt volwassen." Ruben lacht.

"Ja!" Ik lach.

"Maar Sky, wat doe je eigenlijk hier?"

"Stomme mensen tellen." Ruben lacht.

"Hoeveel heb je er geteld?"

"Één. Het is erg rustig hier."

"Wie?"

"Jij." Ruben lacht.

"Maar ik ga weer" zegt Ruben. "Ik app je nog over de date!" Ruben staat op.

"Ik hoop dat je het vergeet!" Ruben schud lachend zijn hoofd.

"Néé en dag Sky!"

"Doei!"

Langzaam loopt hij weg en blijf ik achter. Ik staar voor me uit en voel mijn oogleden zwaar woorden. Mijn oogleden vallen dicht en langzaam val ik in slaap. Een diepe slaap.

-
Ik open langzaam mijn oogleden en merk dat ik niet meer in het park ben, maar in een kamer. Ik ga overeind zitten en wrijf in mijn ogen. Ineens wordt er een deur geopend. Ik kijk op en zie..

-
Ja.. Wie ziet Sky?

De 2k reads op dit boek is bereikt😱! Iedereen bedankt. Zonder jullie, was het nooit gehaald.
✨