I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 42

**Sky**
Ik zie Kay.

Ja, Kay.

"Hey." Hij staat op en loopt naar de deur en doe het dicht. Ik draai me om en kijk Kay aan.

"Kijk de kamer maar rond." Zegt hij zacht. Ik draai me weer terug en kijk de kamer rond. Mijn bed is netjes opgemaakt en overal liggen rozenblaadjes en kaarsen. Ook ligt er een grote chocoladetaart op mijn bed, met daar om heen, rozenblaadjes.

"Welkom terug." Fluistert Kay zacht in mijn oor.

"Wa-waarom?" Stotter ik half.

"Omdat ik van je hou." Fluistert hij zacht. Langzaam begeleid hij me naar het bed en leg de chocoladetaart aan de kant. Kay komt naast me zitten en verstrengelt onze vingers.

"Dit is echt lief."

"Jij bent lief. Daarom verdien je dit." Ik glimlach en kijk weer de kamer rond. Het is donker, maar door de kaarsjes, geeft het toch een romantische sfeer.

"Dus mijn moeder zat in het complot?" Kay knikt.

"Wauw." Kay lacht.

"Ik hou echt van je Sky." Kay kijkt me aan. Ik kijk hem aan. Onze ogen doorboren elkaar. Ik wik weglopen. Ik wil niet van hem houden, maar mijn hart houdt ongelofelijk veel van hem. Hij heeft mijn hart berooft. Alles wat hij heeft gedaan. Pijn. Bedriegen. Stikken. Laten gaan.

"Ooit moet je hem gaan accepteren hoe hij is. Hij zal niet veranderen voor iemand zoals jij. Je zal met de tijd mee moeten gaan. Hem accepteren. Van elkaar houden. Elkaar vast houden. Alles."

"Sky." Ik kijk op.

"Na alles, hou ik nog steeds godverdomme heel veel van jou. Ik heb vriendinnetjes gehad, om jou te vergeten, maar steeds blijft het prachtige meisje in mijn hoofd hangen. Een nieuwe relatie, lukte niet. Ik wou jou vergeten. Ik wou mijn leven opnieuw bouwen, maar het lukt niet. Ik hou teveel van jou. Mijn hart verlangt steeds naar jou. Ik miste jou. Jou aanwezigheid. Jouw knuffels. Jouw sarcasme. Ik kon het niet. Ik kon niet, steeds een nieuwe vriendin nemen, want het ging toch niet lukken. Nu klinkt het alsof ik jou terug wil, alleen voor mezelf-"

"Zo klinkt het inderdaad." Onderbreek ik hem.

"Maar dat is het juist niet."

"Wat is het dan?"

"Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen."

"Probeer het!"

"Uhm." Ik kijk Kay verwachtingsvol aan.

"Ik voel me bij jou meer mezelf dan bij anderen mensen. Jij bent de persoon, die me normaal laat voelen. Zo-"

"Je bent nog steeds niet normaal." Kay lacht schamper.

"Laat me is uitpraten!"

"Ja ja."

"Wat ik wou zeggen is.." Kay kijkt me nadenkend aan. Nadenkend naar zijn woorden.

"Ik weet niet wat ik moet zeggen."

"Typisch jij." Kay lacht schamper.

"Laat me."

"Oké." Het blijft stil. Niet ongemakkelijk stil eerlijk gezegd. Het voelt fijn. Vertrouwend.

"Waarom geef je ons niet een kans?" Ik kijk hem aan.

"Ik heb ons teveel kansen gegeven. Het lukt gewoon niet Kay. We zijn een soort van uit elkaar gegroeid."

"Néé."

"Ja."

"Néé."

"Ja."

"Néé, dat kan niet."

"Sorry Kay, dat kan wel."

"Hoezo?" Hij kijkt me met betraande ogen aan.

"Soms verlangt je partner, naar een ander. Gebeurt niet vaak."

"Ik verlang niet naar een ander."

"Toen wel."

"Dat was toen. We zitten nu in de tijd van nu. We moeten in deze tijd verder gaan leven Sky. Vallen en opstaan. Knokken en doorgaan."

"Daar heb je wel een punt in."

"Zullen we elkaar een kleine kans geven?" Ik twijfel. Ik hou van hem. Mijn hart verlangt echt naar hem, maar ik weet niet of ik het aan kan. Na alles. Ruzies, discussies en enzovoort. Ik ben het gewoon een beetje kwijt.

"Sky." Kay tilt met zijn vinger mijn kin omhoog, zodat ik hem recht in zijn ogen aankijk.

"Geef het een kans."

"Wat nou, als het weer als vroeger loopt?"

"Sky, maak je geen zorgen." Kay veegt de verdwaalde tranen onder mijn ogen weg. Huil ik nou?

"Niet huilen lieverd." Kay laat langzaam mijn kin los en slaat zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas aan en geniet van dit moment.

"We kunnen dit samen Sky."

"Wat kunnen we samen?"

"Samen zijn. Samen werken. Samen, elkaar lief hebben." Ik glimlach, ook al ziet hij dat niet.

"Ik denk het." Ik kijk langzaam op en kijk Kay aan. Kay kijkt me ook aan. Onze ogen doorboren elkaar. Stilte. In situaties zoals deze, vind ik dat niet erg.

"Komt goed Sky." Langzaam drukt Kay zijn lippen op doe van mij.

"Kay is niet te vertrouwen! Let maar op!"

-
Iets langer hoofdstuk dan het vorige hoofdstuk haha.
School gooit teveel met huiswerk en leerwerk en daar wordt ik echt niet vrolijk van😔.
✨