I can not leave you alone 2

Hoofdstuk 14

**Sky**
~2 maanden verder~
De behandeling gaat goed. Kay komt elke dag en we doen elke dag wel iets. Soms gaan we naar het strand of we gaan naar een pretpark hier in de buurt. Kay maakt zijn huiswerk en soms help ik hem mee. Alex zie ik niet meer. Stefanie en Alexandra ook niet echt. Dat kan gebeuren.

Het is hartje zomer en het is bloedwarm. Buiten, maar ook hier in de kamer.

"Sky." Ik kijk op en zie Kay naar binnen lopen, met een verbrande huid.

"Kreeft!" Kay kijk bedroeft.

"Wel een knappe kreeft." Ik schud lachend mijn hoofd.

"June!" Kay lacht en gaat naast me zitten.

"Chicks gescoord?"

"Doe ik niet meer aan. Enigste wat ik score, is in een doel, bij voetbal." Ik lach.

"Ga weer op voetbal!"

"Ik zal al op voetbal." Kay knikt.

"Leuk?"

"Ja. Ik kan het nog steeds." Kay steekt zijn duim op.

"Super om te horen." Ik glimlach.

"Voel je je goed?" Ik knik.

"Beter." Kay knikt.

"Zonder jou, was ik misschien dood." Kay slikt.

"Geen dank Sky. Ik heb er geen spijt van, dat ik dit voor jou heb gedaan." Ik glimlach. Kay glimlacht ook.

"Vanavond naar het pretpark gaan?" Vraagt Kay.

"Welke?"

"Die van de vorige keer, toen je begon te gillen, omdat je mij zag, met een fles water."

"O ja, dat." Kay lacht.

"Sorry."

"Geeft niet." Kay geeft mij een knuffel. Het voelt vertrouwd. Erg vertrouwd. Hij laat me los en kijkt me aan. Meteen verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.

"Wat lach jij?"

"Omdat het erg gezellig is met jou in Amerika is."

"Eigenlijk moest je thuis blijven."

"Dat wou jij, maar ik ben-"

"Eigenwijs en doe wat ik wil en lijk op een enorme aardappel." Maak ik zijn zin af en Kay lacht.

"Knappe aardappel?"

"Wel voor June."

"En voor jou?

"Verleden tijd." Kay knikt.

"Misschien ook niet."

"Néé."

"Maar ik hou wel van je."

"Jij hebt met June, Kay. Je houdt van haar en zijn van jou."

"En van andere"

"Waarom heb je dan met haar?"

"Waarom heb jij met Kyle?"

"Omdat ik van Kyle hou."

"Je zoent met mij?"

"Jij zoent."

"Ik kan het nog een keer doen." Zijn hoofd komt steeds dichterbij.

"Jij bent echt ongelofelijk." Kay lacht.

-
Het is avond en samen met Kay, lopen we het park in.

"We gaan in daar in!" Kay wijst naar een grote, lange achtbaan."

"Ga daar lekker zelf in." Kay lacht.