We Got Married

♧ Final ♧

" Hazır mısın?"

Mutfaktan kendisine seslenen eşi ile düşüncelerinden sıyrılarak oturduğu koltuktan hareketlendi. Bulaşıkları henüz yıkamış eşine yaklaşıp arkasından sarıldı. Başını saçlarına yaslarken hoş kokusunu ciğerlerine çekti.

" Gergin misin?"

" Hımm. Biraz. Sanırım zaman çok şey gibi onun yokluğunu da eskitiyor. Alıştım sanki."

" Çoktan üç yıl oldu."

Eşinin beline kollarını biraz daha sarıp ona sokuldu.

" Hala çok zayıfsın. Ben kilo alıyorum ama senin belin çok ince. Kocama iyi bakamıyorum."

Kendisini saran kollarda dönerek dudağını büzmüş sızlanan adamın alt dudağına küçük bir öpücük kondurup sarıldı.

" Göbeğimi severken öyle demiyordun ama!"

"O benim tatlı Kyungiem."

Sarıldığı bele bir fiske vurup söylendi.

" Göbeğime isim de mi koydun?"

Eli diğerinin karnındaki küçük çıkıntıyı okşarken fısıldadı.

" Evet. Çünkü o benim. Sana ait her şey gibi o da benim."

KyungSoo kollarını diğerinden çözerek onu ittirdi.

" Romantik olmaya çalışarak bana göbekli dediğini unutturamazsın Jongin. Hadi çıkalım. Diğerlerinden önce ziyaretimizi yapalım."

Birlikte evlerinden çıktıklarında KyungSoo geriye dönüp küçük mavi evlerine baktı. Burayı satın alabilmek için huysuz ihtiyar ev sahiplerine çok dil dökmüşlerdi. Jongin onunla baharat paketleme yarışında bile bulunmuştu. O ihtiyarı ikna etme yolları diğerlerinden çok farklıydı. Kızının durumunun sıkışık oluşu ve haftada bir kendisini akşam yemeğine davet etme sözü ile ihtiyar ikna olmuş ve evi onlara satmıştı. Çünkü bu iki genç adam evinde çok az şeyi değiştirmişti.Haftada bir de olsa bir akşam yemeği müddeti kadarı ile yaşlı adam, kendisinden önce göçüp giden hayat arkadaşının anılarını tazeleyebiliyordu. Belki de ikna olmasının bir sebebi de hatıralarına saygılı olmaları idi. Chanyeol onları evden atması için her ne kadar birçok yola başvurduysa da ihtiyar ona diş bilemiş tehditlerini dahi savuşturmuş, dört yılı çoktan doldurdukları bu küçük mavi ev bir yıldır tamamen onların kendi evi olmuştu.
Jongin gözü geriye takılı kalmış eşinin elini sıkıca tutarak kendine çekti. KyungSoo kendisine minnetle gülümseyen eşinin elini okşadı.

" Arabayla gitmek istemediğine emin misin?"

Jongin berrak gök yüzüne bakarak derince nefeslendi.

" Evet. Onu ziyarete sadece sahip olduğum seninle, en yalın halimle gitmek istiyorum."

KyungSoo omzu ile diğerinin omzuna vurdu.

" Yalancı domuz. Arabanın taksitleri duruyor ve yakıt parası vermek istemiyorsun."

KyungSoo, Jongin'in beline kolunu sararak onu kendine çekip kulağını kalbine yasladı.