♧ 25 ♧

8.6K 664 322
                                    



" Ben çıkıyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

" Ben çıkıyorum. "

" Derse..mi..? "

KyungSoo annesinin ve babasının baştan aşağı üzerinde gezinen bakışlarından rahatsız olup gideceği sırada annesi onu bileğinden yakalayıp durdu.

" Kiminle buluşuyorsun?"

KyungSoo şaşkınlıkla bakışlarını etrafta gezinirken babasının çatık kaşları ile karşılaşınca mırıldandı.

" Dersten sonra bir arkadaşımla buluşacağım. O yüzden bu akşam biraz geç gelirim."

KyungSoo annesinin tek kaşı havada kendisini sorgulayan bakışlarından kaçınmaya çalışırken annesi kolunu onun beline sarıp dükkandaki müşterilerin ilgili bakışlarından dışarı kaçırdı.

" Ee kim bu arkadaş?"

KyungSoo dükkana kaçamak bakışlar atarken annesine doğru eğilip kimsenin olmadığı küçük bahçede fısıldar gibi konuştu.

" Jongin'le bir yerlere gideceğiz."

Annesi duydukları ile çığlık atar bir sevinçle oğlunun koluna yapıştı.

" Ayyyy.. İnanamıyorum ..Biliyordum..Biliyordum.."

KyungSoo annesinin ellerinden kurtulup ona sessiz olması için uyarıda bulundu.

"Anne kesinlikle sandığın gibi bir şey yok. Sadece öylesine işte. Babam hala tepkili ona karşı sanırım. O bilmesin olur mu?"

" Paran var mı? Destek çıkabilirim."

KyungSoo annesinin geniş gülümsemesi ile gamzeler beliren yanağından öptü.

" Merak etme param var. Derse yetişmeliyim. Görüşürüz."

KyungSoo kendisine el sallayan annesine gülüşleriyle karşılık verip yoluna koyuldu. Yol boyunca üzerindeki bakışlar yüzünden soğuk terler dökerken siyahlarına bürünmediği için çoktan pişman olmuştu. Siyahları onu güvende hissettirmenin de ötesinde görünmez hissi de vermesi ile kalabalığın içinde rahatça hareket edebiliyordu. Ama şimdi üzerindeki bu kot gömlek onu maruz kaldığı kalabalık bakışlar yüzünden fazlasıyla boğuyordu. Nihayet fakültesine ulaştığında benzer bakışlar onu dersliğine kadar takip etmişti. Derslikte her zamanki yerine oturduğunda erkeklerin dahi ona dönüp dönüp bakması yüzünden dersine güçlükle odaklanabilmişti. Ders aralarında kendisine gülümseyerek selamlayan, basit sebeplerle konuşmalar açan arkadaşlarını olabildiğince sakin ve rahat bir gülümseme ile karşılamaya çalıştıysa da midesinde artan bir sancı şakaklarına vurmaya başlamıştı çoktan.

We Got MarriedHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin