Acımıyordu, evet anlamını bilmediği bir duygu vardı ama, kesinlikle acımıyordu. Gözlerini son kez kapattı ve hissetmek istedi, insan bu kadar duygusuz olabilirmiydi?
Anlamını bilmediği duyguda kalbinde değil, beynindeydi zaten. Bu yüzden...
Meral'in kendinden emin, ama bir o kadarda endişeli sözlerinin ardından, Huri bilgisayarına geri döndü. Söylenecek pek bişey yoktu, çünkü Meral, konuya son noktayı koymuştu.
Gözlerini, elle tutulur bir zevkle klavyeyi istila eden Huri'den ayırıp, kapıya baktı. Az sonra gelecek olan adam, onun umuduydu. Yeniden hissetmek, yeniden yaşamak için beslediği umudu. Kendini cesaretlendirmek için, içinden "beni yanıltmayacak" diye tekrarladı. Onun gibi bir kadın için, kabullenmek güç olsada, Anıl'a ihtiyacı vardı.
Ama umutsuzda yaşayabilirdi Meral. İhtiyaçlarını hiçe sayabilirdi. Hissettmeden, kimseye tutunmadan, düştüğü yerden kalkabilir, yoluna devam edebilirdi. İstemesede, umududa dahil, yolundaki tüm engelleri, yakıp yıkabilirdi.
Oysaki şu anda, istediği tek şey, umuduna sarılmak, inanmak, yıllardır karanlıkta yürüdüğü yoluna ışık katmaktı. Ama hayat adil değildi! Hiç olmamıştı!
Şimdi bunlardı düşünmek istemiyordu. Başını hızlıca sağa sola sallayıp, olumsuz düşüncelerinden kurtulmaya çalıştı. Tamda o anda farketti Anıl'ı. Omzunu kapı pervazına yaslamış, cüretkar bakışlarla süzüyordu onu. Üzerine tişörtünü giymişti ama, az önce Huri'nin espirisine konu olan mükemmelliğini saklamaya yetmemişti çabası.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Anıl, Meral'in bir kabustan uyanmış gibi endişeli bakan gözlerini farketti. Göz göze geldikleri anda kaybolmuştu o his, maviler eski ışıltısını geri kazanmıştı, ama görmüştü Anıl. O tuhaf duygu her neyse, Meral'i rahatsız ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İkiside gözlerini kaçırdı ilk defa birbirinden. Anıl odaya girince, Huri yerinden kalktı, bilgisayarı işaret ederek;
- saatlerce ona dokunabilirim, ama anlaşılan işimiz var sizi bekletmesem iyi olur, dedi. Ve yerini Meral'e devretmek adına bir adım geriledi.
