My Celebrity Boyfie [Completed]

Chapter 36-Puzzle

Chapter 36

TERRENCE'S POV

After hours of driving, nakarating na rin ako sa gusto kong puntahan...

Bumaba na ako sa kotse dala ang bouquet of white carnation. I place the bouquet in front of her.

"Ma, kamusta ka na?" as I lighted the candle "Sorry kung ngayon lang ulit ako nakadalaw sayo...ayaw akong palabasin ng manager ko eh" sabi ko at tumawa ng mahina.

"Ma....I miss you" sabi ko saka umupo ng maayos sa harap ng puntod niya "It's been 4 years and I still can't forget the pain..."

/flashback/

4 years ago...(few days after the audition)

"Yes ma, kasama mo po si Nicole?"

[Oo, she's so excited lalo na kasi nakuha na rin siya sa Phoenix Entertainment. She said she's so jealous of you] sabi niya at tumawa ng mahina [It's like catching a fish and your cat is the one who eats it]

[Tita naman eh] rinig ko sa kabilang linya. I think it's Nic. Tumawa na rin ako ng mahina, parang happy family haha.

"Oh right! Ma bilisan niyo lang pagpirma ng contract ha. Family dinner mamaya" paalala ko sakanya. Sumama si mama kasi gusto daw niyang makita what a studio looks like.

[Yes son, I won't forget. Gotta go]

"Yes ma"

[I love you]

"I love you too ma, ingat po kayo" saka binaba ang tawag. They're on their way to sign the contract to Canada sa Phoenix Entertainment, Nicole just passed the audition. We've already discussed it, but it's okay, she'll be back in a month or two.

Tumayo na ako saka inayos ang neck tie ko. Bigla namang may kumatok sa kwarto ko.

"Hey son"

"Dad" bungad ko kay papa ng pumasok siya sa kwarto ko habang nagbubutones ng suit niya.

"Mag-prepare ka na, 3:00 pm meeting with the board and 6:00 pm family dinner" sabi ni dad na nakangiti at inayos na rin ang damit niya. Well, ako daw kasi yung magmamana ng kompanya. But then again, I just passed the audition, pero sabi naman ni dad, he can wait.

Kinuha ko yung files na paguusapan ng board mamaya. Pero di ko namalayan na may nakapatong pala dun na frame.

/crashhh/

Nag-slowmo pa sa paghulog yung frame ng makita ko. And suddenly, my heart beat fast. Lumaki ang mga mata ko ng makita kung anong frame iyon...

/kringggg/

"He-Hello?"

..........................

Tanging tunog lamang ng ambulansya ang naririnig ko sa buong paligid.

Napakaraming tao kaya di ko malaman kung saan ko sila hahanapin. Dalawang pinakamamahal kong babae ang nasa loob ng sasakyan na iyon.

"Ma!" pagtawag ko sakanya habang tumatakbo. Para akong tumatakbo ngayon sa walang kasiguraduhang daan.

"Ma!" pagsigaw ko pa ng di ko mahanap kung saan ang kinaroroonan nila.

"Son!" rinig kong sigaw ni papa at ng makita ko ang nasa likod niya. Di na naiwasan ng mga mata ko na tumulo ang luha.

It was my mom. Nakapatong ang ulo niya sa headrest ng upuan ng kotse.

"Ma! Wake up please" I wipe her blood all over her face. Tumayo ako at kwinelyuhan ang mga taong nakatingin at parang walang pakialam sa nakikita.

"What are you still looking at? Can't you see? Sugatan ang mama ko pero ni isa sainyo walang gumagalaw sa kinaroroonan niya" sigaw ko habang tumutulo ang mga luha ko.

"Son, son, hey!" pinipigilan ako ni papa.

Agad naman silang lumayo sakin at kinuha ang stretcher.

"Shhh son" niyakap na lang ako ni papa. Alam ko na nasasaktan rin siya sa nangyare, nagpapakatatag lang siya para samin.

"I know, I know, I know" hagulhol ko.

"Shhh" alam ko naman eh. Her vital signs and heartbeat is so weak...

........................

"Please....please don't let her die" tangi kong naidasal ng makarating kami sa hospital. Nandito ako ngayon sa chapel. I ask Him that maybe if I am a good man, maybe he can grant my wish.

"Terrence!" rinig kong sigaw ni papa. Tumayo ako at agad na pumunta sa kinaroroonan niya.

"Dad" he gave me a look. I know he's been hurting, but his eyes is even more painful right this moment, like he's going to cry.

"Sir!" pagtawag samin ng nurse. Agad naman kaming pumunta sa emergency room. Yung nurse wala nang nagawa kundi papasukin kami.

/toooooooooooooot......./

"Clear!" sigaw ng doctor. So that's why my father is like that. He's about to say what will happen...

--/a month after/--

"Sir, eto na po yung nirequest niyong record ng black box nung July 17, 2013" sabi nung isang pulis dala ang files ng phone call at usb. Kinuha ko agad iyon.

"Salamat po" sabi ko sa pulis at sinara na ang pinto.

Dad is so busy with his work nowadays, but I know he's still hurting, di niya lang pinapakita. It's been a month after the incident, my mother passed away. Pero may naiwang bakas sa kotseng iyon.

Lumingon ako sa table na katabi ng sofa...

It was her bracelet, the one that I gave her....

/end of flashback/

"Ma, please let me know kung ano ba talaga nangyare" sabi ko habang naghihintay na mag-go ang signal light at nakatingin sa picture frame na noon ay nahulog. I replaced it with a new frame.

Is it the glass? Is it the backseat? Is it the head rest? Or is it the black box?

Ma, I can never seek justice for you if I don't even know what really happened. I opened my laptop. I once again watched the clip of the video sa black box.

Duguan rin siya, paika-ika ang paglakad niya palayo. Lumingon siya...

"It really is her"

Punong-puno ng takot ang mga mata niya ng lumingon siya sa kotse. I know that my mom is there that time, it is possible that she's looking at her.....or at someone.

I played the clip again. Di ko pa rin malaman kung ano nga ba talaga ang nangyare. My only witness and suspect is Nicole...

And now that she's back, I think I'll be discovering some hints and complete the puzzle.

As the lights go green, pinaharurot ko ang kotse hanggang sa makauwi ako sa dorm. And yes, I'm still wearing a black cap.

-------------

A/N: Ehem if you don't know what's with the bracelet, you can still go back to chapter 26. Pero kung tinatamad ka nang balikan pa ang past char haha sabihin ko na lang, the bracelet is the one that Terrence gave to Nicole before she audition. Sorry still revising pa haha

VOMENTS!!!