YAKAMOZ

1 ~ Karanlık Yakamoz

Hepinize çok uzun bir aradan sonra merhaba. Yaklaşık 2 yıl önce gerek yazım kuralları, gerek anlatım dili gerekse 'cringe' bulduğum bazı yerler sonucunda kimsenin yanlışlıkla da olsa bu işkenceye katlanmaması için kitabı yayından kaldırmıştım.

Birkaç ay önce, mart-nisan gibi, kitabı düzenlemeye karar verdim. Aslında sadece yazım yanlışlarını ve 2014 Wattpad diliyle yazılan yerleri düzeltecektim ama düzeltme işine giriştiğimde düzeltmekle toparlayamayacağımı anladım ve benim bile okumaya tahammül edemediğim ilk 20 bölümü silip yeniden yazmaya karar verdim.

Bu bölümleri yazdığım sırada ise ele aldığım konunun istediğim uzunluğa varmayacağını anladım, bu yüzden ana temanın yerinde kalması şartıyla konunun yaklaşık %60'ını (belki de daha fazlasını) değiştirdim. Bu sayede kitabı 40 bölümden öteye taşıyabileceğim.

Kitabımı en rezil hâlindeyken bile okuyan sizlere bu sefer olabildiğince geliştirilmiş hâlini sunmak beni korkutsa da eğer kitabı hatırlıyorsanız yorumlarınızı bekliyorum. Şu anda kadar ilk 16 bölümü yazmayı tamamladım, 17. bölümün de yarısındayım. Her neyse buraya kadar okuduysanız bile teşekkür ederim.

İyi okumalar...

________

Neden insanlar hep en çok korktukları şeyi isterlerdi? Mesela ölüm. Hem başıma gelmesinden en çok korktuğum hem de en çok istediğim şeydir.

Peki, asıl zor olan nedir? En sevdiğinin ölümünü görmek mi, yoksa kendi hayatının yavaş yavaş ellerinden kayıp denizin dibini boyladığını görmene rağmen hiçbir şey yapmamak mı?

Ben, 18'inde yetim kalmış, görünüşüme bakılırsa kocaman bir kadın, kalbimde ise küçücük bir kız çocuğuyum.

Sevgiye aç, sadece 20'sinde küçük bir kızım ben.

Mavi mi yeşil mi belli olmayan 'deniz' gözlerindeki yakamoz daha 18'inde söndürülmüş bir kızım ben.

Yakamozunu geri isteyen bir denizim ben.

İnsanın savaşamayacağı tek hastalığın özlem olduğunu anlatmaya çalışırken kendini paralayan ama kimseye kendini dinlettiremeyen 'o kız'ım ben.

Şimdi ise 1 hafta içinde evleneceğini 1 saat önce öğrenmiş o çaresiz kızım ben.

Biricik (!) üvey babam, rahmetli babamın binbir uğraşla var ettiği şirketi kendi zevkleri uğruna harcayınca geriye tek seçenek olarak beni satmak kalmıştı. Aslında tek seçenek bu değildi ama o şerefsiz benden birkaç aylığına kurtulmak için kendine bu yolu mübah görmüştü.

Saatin gece yarısını geçmesini umursamayarak benim mekanım olarak adlandırdığım uçurumun kenarına doğru yol almaya başladım. Hiçbir şey, hiç kimse umrumda değildi. Tek umursadığım babamın emanetine sahip çıkmak zorunda olmamdı. Evlenecektim, babamın yüzünü kara çıkarmamak için, uğraşlarının, hayallerinin boş şeyler olmadığını herkese göstermek için evlenecektim.

Birkaç aylığına hiç tanımadığım birine tahammül edecektim. Etmek zorundaydım. Hem o orospu çocuğu Haldun'la yıllarca yaşayan ben müstakbel kocamla mı birkaç ay yaşayamayacaktım? Dayanacaktım. Her ne olursa olsun dayanacaktım.