YAKAMOZ

4 ~ Yeis

Medya; Deniz Neşe'nin gelinliği

________

Kilidi yeniden çevirmesiyle kalbim daha da hızlı atmaya başlamıştı. "Lütfen, lütfen aç kapıyı!" diye bağırarak üstüne gitmeye başladım. "Kime diyorum açsana kapıyı!" dememle anahtarı deliğinden çıkarıp cebine atması bir oldu.

"Bak yalvarıyorum aç kapıyı. Yemin ederim kaçmayacağım. Sadece kilitli olmadığından emin olmam lazım." sessizce bana bakmaya devam etti, sanki duvara konuşuyordum. Ardından ağır adımlarla kapının önünden çekildi. Ben ise bir umutla kapıya doğru hamle yapıp kolunu çevirdim. Kapı birden açılıvermişti.

Bir anlığına ben ermiş falan mıyım diye düşünsem de sonra ikinci kez kilidi çevirmesinin kapıyı daha da kilitlemek için değil de kilidi açmak için olduğunu anlayınca orada yerin dibine girmek istedim.

Resmen aklımla dalga geçmişti. Sinirle kapıyı kapatıp ona döndüm.

"Senin bu kilitlere olan fobin nereden geliyor küçük?" dedi anahtarlığı parmağında çevirirken.

"Asıl siz, neden beni aptal yerine koydunuz?" dedim gözlerimi gözlerine dikerek. "Seni aptal yerine falan koyduğum yok. Eğer bağırmak yerine anahtarı ne tarafa çevirdiğime baksaydın tongaya düşmezdin." dedi ukalaca.

Ben de zaten canım burnuma geldiği zaman hep böyle şeylere dikkat ederim.

"Soruma hâlâ cevap vermedin. Neden kapıların kilitlenmesinden korkuyorsun Neşe?"

Ne sanıyordu bu adam kendini? İki şefkat gösterdi kızım dedi diye hemen ona bütün hayatımı mı anlatacağımı düşünüyordu?

"Pardon da size neden korkularımın sebeplerini ya da hayat hikayemi anlatmam gerek?" dedim kollarımı kavuştururken.

"Çünkü biz aylarca beraber yaşayacağız..."

"Yani?"

"Yanisi neler yaşadığını nelerden korktuğunu bilirsem seninle konuşmam daha kolay olur." dedi bana kıyasla gayet sakin bir şekilde.

"Bence ikimiz de birbirimizin neleri sevip sevmediğini detayına inmeden yüzeysel bilsek yeter. Örneğin ben kapıların kilitlenmesinden hoşlanmıyorum, bunu bilmeniz yeterli nedenini öğrenmenize gerek yok."

"Evet, gerek var ve sen bana neden korktuğunu anlatacaksın." dedi üzerime doğru gelmeye başladı.

"Benden uzak dur, yaklaşma!" dememle olduğu yerde durdu. "Ben de meraklı değilim üstüne gelmeye ama seni korumak için bunları öğrenmeye ihtiyacım var."

"Bak abi, benim korunmaya ihtiyacım yok. Kendine kıçından sorumluluk uydurma!"

"Ne abisi kızım ne abisi! Sen hayatında abi görmemişsin!" diye bağırdı. Konuyu değiştirmeyi başarmıştım.

Ama üstüme yürümesini engelleyememiştim. Bu kez sırtım yavaşca duvara yaslandığında karşımdaki adam da dibimde bitmişti. "Beni böyle sıkıştırmayı kes lütfen. Nefesim daralıyor." dedim onu göğsünden itmeye çalışırken. 1-2 adımlık bir mesafe vardı ama ben buna rağmen köşeye sıkışmış gibi hissediyordum.