Can't Help Falling In Love

Kabanata 20

Kabanata 20

Birthday

Kevin left a day before his conference. It's only Monday, sa sabado pa ang reunion at tingin ko ay biyernes na ako makakauwi dahil sa dami ng trabaho. Malapit na ang holiday season kaya normal lamang na marami ang gustong umalis ng bansa para doon mag-Pasko at sumalubong ng bagong taon.

Magulo sa office ngayon, all I can hear is the sound of printing, constant clinking of the table and the mug and the constant ring of the elevator. "Hay, I'm so tired." Ani Myrcella nang tumabi sa akin. "Dinner tayo, Kate. Para pag-uwi ko, matutulog nalang ako."

"Okay."

"Wow, wala kang date tonight?"

"Kevin left for his conference."

"Ah, are you goin' to cry a river soon because you miss him?" Umikot ang mata ko paitaas bago nilingon ang katabi. "I don't miss him. It's only been a couple of hours."

"Oh, trust me. You will." Aniya at mahinang tumawa bago bumalik sa kanyang cubicle.

Connecting flights ang itinerary ni Kevin going to Prague, the travel alone would take him give or take a day kaya umalis na siya kanina para makapag-pahinga pa siya bago ang conference. I don't mind not seeing him for days, it's for his growth. I won't stop him from growing more.

When the clock hit 6PM mabilis na pinatay ni Myrcella ang kanyang computer para guluhin na ako. "Kate, let's go. I'm hungry. Di ka ba naaawa sa akin?"

"What? Anong akala mo ikaw lang ang nagugutom?" I said before turning my computer off. Ganoon din ang ginawa ni Margery at sumama sa amin.

"Nakakapagod talaga pag-Christmas season!" Ani Margery at ikinawit ang braso niya sa aming dalawa ni Myrcella habang palabas kami ng opisina. Halos pauwi na rin ang lahat dahil pagoda ng lahat. This is going to be a tough month.

Dumiretso kaming tatlo sa Chowking malapit sa office. "I could really use a Yang Chow right now. Masyado akong gutom. Ako na ang mag-order, go find us a table." Presinta ni Myrcella at tinaboy kami ni Margery.

"Gutom nga ata talaga si Ella, nagpresinta pa mag-order!" Tawa ni Margery. Nakahanap kami ng four-seater table malapit sa floor-to-ceiling na glass wall, there wasn't any seat free so, dumiretso na kami don.

Pagkaupo ko ay tumunog ang aking cellphone. It was Kevin calling.

"Hey." I smiled to myself then looked outside. "Hey. Saan ka?"

"I'm in South Korea. Delayed ang flight ko dahil may na-arrest na Japanese National kanina sa plane."

"Anong oras jan?"

"It's... 6:30PM." Sinilip ko ang wrist watch ko at nakitang isang oras pala ang pagitan. "Nag-dinner ka na?"

"Not yet. Just woke up, di na ako bumaba ng plane." I rolled my eyes. "Maganda siguro ang stewardess, ano?"

I heard him chuckle. "Hell, yes."

"You were probably well tended kaya nakuha mo pang matulog at di ka gutom."

"I'm a first-class passenger, of course I'm well-tended." Ngayon ay tumatawa na si Kevin. Para bang aliw na aliw siya sa pagkkwento. Well, I'm not.

"Well, Kevin... I had a really long day at work so if you may, I'd like to eat dinner in peace."

Tumawa siya. "Saan ka kakain?"

"Sa Chowking."

"You're with?"