This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#Με σκεφτεται

Το λεωφορειο μας αρχιζει να κινειται το λεωφορειο, διάφορα τοπια ξεδιπλνωνονται μπροστα μου .

Διαφορες χρωματικες παλετες διακρινουν τα ματια μου.

Καφε, κοκκινο,ασπρο,πρασινο και μπλε κυριαρχουν στο οπτικο μου πεδιο.

Καφε δεντρα,καφε χωμα,καφε...

Κοκκινα μηλα,κοκκινες τριανταφυλλιες,κοκκινα τουβλα,κοκκινα κεραμιδια,κοκκινες σκεπες,κοκκινα αμαξια,κοκκινο...

Ασπρα σπιτια,ασπρα λουλουδια,ασπρα αμαξια,ασπροι και οι αφροι της θαλασσας...

Ασπρο...

Τα μπλε κυματα της θαλασσας που εμφανιζονται απο το απεραντο ωκεανο,εκει που το ματι χανει επαφη με το τοπιο, εμφανιζονται και προσπαθουν να κυριαρχησουν την απέραντι θαλασσα.

Ασπρο στην ακρογυαλια, γαλαζιο προς την μεση,πρασινο στη μεση του και μπλε σκουρο στο βαθος.

Στα βαθη του ολο και μαυριζει,σαν την πισσα που σκεπαζουν το χωμα της πατριδας .

Τα κυματα που λεγαμε, ειναι πολυ ξεχωριστα. Τα κυματα ,εχουν την δικη τους ξεχωριστη παλετα . Ειναι αυτοκυριαρχα.

Το καθενα προσπαθει να κυριαρχησει καλυτερα το σπιτι του,την γεννετηρα του,την θαλασσα.

Φουσκωνει και αφρυζει για να δειξει μεγαλοπρεπο.

Σαν το βασιλεια μιας ζουγκλας.

Σαν τον βασιλεια του ουρανου.

βασιλεια ενος απεραντου γαλαξια.

Σαν τον βασιλεια εκεινων των μικροσκοπικων ασπρων πραγματων που αιωρουνται στον ουρανο και εμφανιζονται στην νυχτα...

Πως τα λενε να δεις?

Αστερια

Ετσι και τα κυματα. Θυριευουν και φουσκωνουν σαν μεγαλοπρεπα δυνατα λιονταρια.

Γυρναω το κεφαλι μου προς τα πισω και τους κοιταζω.

Ο γαϊδαρος και το τσιρακι του ,περιτριγυρμενοι απο τις μαζορετες του σχολειου , χασκογελωντας και φωναζοντας αλαζονικα.

Ο καθηγητης τους φωναζει να ησυχασουν και αυτοι καθονται κατω.

Αφου ησυχασε λιγο το λεωφορειο,αποφασισα να κοιμηθω λιγακι , μιας και ειχαμε ακομα στις 3 ωρες για να φτασουμε πισω στη Θεσσαλονικη.

Καθως τα βλεφαρρα μου κλεινουν και το κεφαλι μου αρχιζει να πλαθει διαφορα.

Τα λεγομενα ονειρα .