This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#Κλαιμε βουβα

" Δεν...δεν το ηξερα. Συγγνωμη"του ζηταω σαστισμενα συγγνωμη και τον πλησιαζω για να τον αγκαλιασω. Με σπρωχνει ελαφρα απο πανω του αλλα με ξανατραβα και χωνεται στην αγκαλια μου.

Κλαιει. Κλαιει στους ωμους μου. Πρωτη φορα τον βλεπω να κλαιει ετσι.

« Εσυ » λεω ξερα και γυρνω αμεσως να αντικρισω τον τοιχο . Με πλησιαζει και στεκεται ακριβως μπροστα μου . Τον νοιωθω να με κοιταζει και τελικα αποφασιζω να γυρισω να τον κοιταξω.

« Μπορεις να μου πεις τι θελεις? » τον ρωταω ενοχλημενα και αμεσως το μετανιωνω. Τα ματια του ειναι κατακόκκινα και μαυρες σακουλες δημιουργηθηκαν πανω απο το υπεροχο λειο του δερμα.

« Τι επαθαν τα ματια σου? » τον ρωταω και χαμηλωνει το βλεμμα του . Απαντηση δεν πηρα ομως.

Μηπως επειδη τσακωθηκαμε στεναχωρηθηκε επειδη του αρεσω οντως?

Τελικα ηταν ενα wrong guess στο ποταμι μετα το φιλι φαινεται.

ΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙ!

*ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ*

ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ???

« Ελα κατσε » του διχνω το κενο που εχει μεινει στο στρωμμα γυμναστικης και καθεται διπλα μου.

Βαζει στα χερια του μεσα το κεφαλι και λιγιζει τα γονατα του ωστε να μην με κοιταζει.

« Εσυ φταις για ολα » ψιθυριζει λες και ηθελε να το ακουσει μονο ο ιδιος αλλα δυστηχως για αυτον ,το ακουσα και περιεργεια εμφανιστηκε στις σκεψεις μου.

« Τι εννοεις εγω φταιω? » τον ρωταω τελικα και γυρναει να με κοιταξει.

Τα ματια του ηταν δακρυσμενα και πρισμενα φαίνεται, αλλα σαν να ντρεποταν να με αντικρισει. Τι εκανα εγω παλι?

« Τιποτα. Εισαι ετοιμη για το 4ο βημα? » με ρωτα αποτομα και του νευω με το κεφαλι.

Φαινεται πως θελει να βγαλει το βαρος απο πανω του,να το απαλλαξει. Δεν τον νοιαζει που τον βλεπω ετσι,απλα θελει να το απαλλαχθει. Τα ματια του κοκκινα απο το κλαμα ,αλλα εχουν παρει μια πολυ ανοιχτη αποχρωση. Με περνει και εμενα το κλαμμα στην πορεια και κλαιμε μαζι βουβα. Βουβα στην αγκαλια μας,κατω στο πατωμα με τα μαγιο μας. Κατω στο κρυο πατωμα ,εκεινος σκεφτομενος την μικρη του αδερφη και εγω εκεινον να κλαιει.

"Ηταν τοσο νεα βρε Νεφελη" μουρμουραει μεσα στο κλαμμα του και ρουφαει την μυτη του"αλλα το σωμα της δεν αντεξε. Δεν αντεξε τον καρκινο "λεει εκεινος και με αγκαλιαζει ποιο σφιχτα."Δεν το ειχαμε διαπιστωσει,μονο οταν χλωμιαζε και πονουσε μεσα της το καταλαβαμε. Ομως τοτε ηταν ποια αργα"