This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#μονησαντολεμονιτελικα

'Ενοιωσα τα χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου. Με κατάπληξε ,αλλά σύντομα τον φίλησα πίσω.

Στο σπανιο ταυτοχρονα συναισθημα,βουτας με τα μουτρα. Δεν δειλιαζεις.

Ολη η καυλα κρυβοταν τοση ωρα πισω απο εκεινες τις ανασες των λιγων δευτερολεπτων πριν το πρωτο φιλι.... Εκλεισε τα ματια του και εκανα και εγω το ιδιο. Εβαλα τα χέρια μου γύρω απο  λαιμό του και αυτός με κρατούσε από τη μέση. Τα σωματα μας βυθισμενα μες το νερο κουνοντουσαν ρυθμικα,οπως και τα χειλη του ,μαλακα και σαρκωδη,με τραβηξαν σαν βεντουζα πανω τους και δεν μπορουσα να ξεκολλησω. Ηταν κατι που ισως να το θελαμε και οι δυο μας απο την αρχη,κι ας μην το παραδεχομασταν.

Το σωμα του κολλημενο πανω στο δικο μου και να μην περνουμε ανασα απο τα διαρκη μας φιλια. Οι γλωσσες χορευαν ρυθμικα και τιποτα δεν μπορουσε να χαλασει την στιγμη.

Ηταν μια εμπειρια που ποτε δεν θα ξεχασω.

Το 1ο μου φιλι.

Με τον Λουκα ,τον bully μου.

Τα συναισθηματα που με κατεκλυζαν ηταν διαφορα. Ενθουσιασμος,χαρα,ζεστασια,ασφαλεια...

Τα σωματα μας αρχισαν να ανεβενουν προς τα πανω καθως κουνουσε τα ποδια του και βγηκαμε στην επιφανεια .

Μολις ανοιξε τα ματια του,αποτραβηχτηκε αποτομα απο κοντα μου και με κοιταξε με ενα σκοτεινο βλεμμα στα ματια του. Υο χαμογελο του εσβησε και με κοιταξε με απεχθεια. Τι εκανα...

« Δεν... Δεν επρεπε να γινει αυτο » ξεστομιζει και νοιωθω κατι να σπαει μεσα μου.

Μονη σαν το λεμονι τελικά....

Νομιζα του αρεσα..?

Ηταν ενα wrong guess δηλαδη...

« Τοτε γιατι το εκανες? Επρεπε να μου παρεις το 1ο μου φιλι ετσι? » τον αποπερνω και του γυρνω την πλατη για να κολλημπησω προς την στερια.

« Αλλο εννοουσα » με τραβαει απο τον καρπο για ακομη μια φορα και με κολλαει πανω του.

« Λουκα τι πας να κανεις παλι? Ασε με. » του λεω ξερα και ενα δακρυ βγενει απο την ακρη του ματιου μου. Κυλα με αργους ρυθμους πανω στο μαγουλο και παει να κυλησει προς τον λαιμο.

Ομως προλαβαινει να το σκουπισει.

Το απαλο του δαχτυλο ακουμπα το δεξι μου μαγουλο και το σκουπιζει στοργικα.