This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#Σχεδιο σε εκτελεση vol2 - το ζαχαροπλαστειο

"Λοιπον ποιον θα παρουμε απο το αεροδρομιο τελικα Ανατολη?Ειμαι εδω και κανα μισαωρο που σε ρωταω για αυτο και ολο αλλαζεις θεμα Ανατολη,μηπως τρεχει κατι;" την ρωταω και σκαει σε υστερικο γελιο μεσα στο ζαχαροπλαστειο.

"Σιγα που αλλαζω θεμα ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ιδεα σου θα ειναι!" μου λεει γελωντας και την κοιταζω καχυποπτα.

"Οπως οταν μου ειπες πως πρεπει να αγορασουμε οπως και δηποτε ζαχαρωτα για τον δρομο ή οτι επρεπε ο σκυλος σου να κατουρισει και παρεπιοτοντως,δεν εχεις φερει μαζι σου καν τον σκυλο σου αν εχεις!Σοβαρα,τι τρεχει;" την ρωταω και ξεφυσαει τελικα ηττημενη.

"Καλα ,καλα,απλα εχω αγχος να δω το ατομο που περιμενουμε καταλαβες;" μου λεει και περνει ενα κουτι να βαλει μεσα διαφορα γλυκα της αρεσκειας της.

"Επιτρεπεται να ρωτησω ή..." την ρωταω και μου γνεφει αρνητικα.

"Καλυτερα μια αλλη φορα. Παντως σε ευχαριστω παρα πολυ που εισαι εδω"μου λεει και της χαμογελαω.

"Φυσικα"της απαντω και μου ανταποδιδει το χαμογελο.

" Ειναι σχεδον η ωρα,παμε!"λεει αφου κοιταζει το ρολοϊ της και βγενουμε απο το ζαχαροπλαστειο του αεροδρομιου,αφου πληρωνουμε τα πραγματα που πηρε η Ανατολη φυσικα.

Τρεχαμε προς μια κατευθυνση αγνωστη για εμενα οσο ποιο γρηγορα μπορουσαμε,χωρις να ξερω το λογο. Το πολυ πολυ το ατομο εκεινο θα μπορουσε να περιμενει ενα λεπτακι μεχρι να φτασουμε,που η βιασυνη;

"Λουκα!ΛΟΥΚΑΑΑ!" φωναζει η Ανατολη και εκεινος γυρναει προς το μερος μας κρατωντας μια μαυρη βαλιτσα στο χερι του.Τα γκρι ματια του πεφτουν πανω εκπληκτα στην ξαδερφη του και επειτα σε εμενα. Πανε λιγες μερες που εχω να τον δω και κοντευα να σκασω. Ενοιωσα σαν η γη να ανοιξε και να με καταπιε. Ομως ολα αυτα τα συναισθηματα χαθηκαν τωρα που τον ξαναεβλεπα."Συγγνωμη που σου ειπα ψεμματα Νεφελη,απλα θελω το καλο του ξαδερφου μου"λεει εκεινη και της χαμογελαω πλατια.

"Σε ευχαριστω παρα πολυ" της δινω μια γρηγορη αγκαλια και τρεχω προς το μερος του με ολη μου την δυναμη,πετωντας τον σακο μου κατω στο μαρμαρινο πατωμα του αεροδρομιου.

Το μονο που ηθελα να δω ηταν τα γκρι ματια του για εστω μια τελευταια φορα. Να μυρισω το αρωμα του,να φιλησω τα απαλα του χειλη. Να τον αγκαλιασω σφιχτα,να νοιωσω την θερμοτητα του πανω στο κορμι μου.

Εκεινος ειχε μεινει σαστισμενος τοση ωρα και δεν ειχε κανει ουτε βημα,ομως εγω ολο και αυξανα την ταχυτητα μου,αφου μιλαμε για μεγαλη αποσταση.