This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#At the club vol 3 -the summer has just started

Ολα τοσο αποπνικτηκα. Εβλεπα τις αναμνησεις μας μπροστα σαν κηνιματογραφικη ταινια, να περναει μπροστα απο τα ματια μου. Εβλεπα ολες τις στιγμες μας , σαν να ηταν η τελευταια φορα που η νοσταλγια θα τις εφερνε απο τα βαθη των πελαγων του μυαλου μου , στην επιφάνεια.

Βγενω εξω απο τις τουαλέτες και σπρωχνω το πληθος κορμιων που πινει και διασκεδαζει ή απλα προσπαθει να ξεχασει, σαν κι εμενα, διαφορα γεγονοτα.

Βρισκω τον Aaron στο μπαρ να μιλαει στον barman και την Ιολη παραπερα με ενα ομορφο αγορι , το οποιο νωριτερα χορευαν μαζι.

" Που εξαφανιστηκες τοση ωρα?! Σε εψαχνα λαντου, ανυσηχησα!"μου λεει εκεινος μολις καταλαβαινει πως στεκομαι διπλα του και με σφιγγει στην αγκαλια του σφιχτα,διακοπτοντας τις ανασες μου.

"Δεν χρειαζεται ν ανυσηχεις. Ειμαι καλα. "του λεω και μου δινει ενα πεταχτο φιλι .

"Χαιρομαι για αυτο. Φευγουμε? Κοντευει 1 η ωρα"μου λεει και ξεκιναω το υστερικο γελιο.

"Εισαι ενας partypooper. Αυτη ειναι μονο η αρχη Aaron. Το καλοκαίρι μολις ξεκινησε "λεω και παραγγελνω ξανα κι αλλα ποτα.

(...)

"Νεφελη εχεις γινει ντιρλα στο ποτο, αστο κατω μην σε κουβαλησω σαν το σακι με τις πατατες μεχρι το αμαξι ε!"μου λεει εκεινος και το πινω μονορουφι.

"Ουπς"λεω εγω και τον κοιταζω με ενα ειρωνικο χαμογελο"αν θες να με κουβαλησεις, πρεπει πρωτα να με πιασεις"του λεω και τρεχω εξω απο το club.

Εκεινος τρεχει απο πισω μου και τρεχουμε μαζι στην κρυα Θεσσαλονίκη σαν τους παλαβους μες την νυχτα. Με πιανει μετα απο λιγο τρεξιμο και με παει σπιτι. Τελικα κοιμαμαι σπιτι του , γιατι δεν ήθελα να με δει η μητερα μου σε τετοια χαλια και αποκοιμιεμαι με τα ρουχα μου και το χαλασμενο μου make up. Αφου τον παιρνει ο υπνος, σηκωνομαι πανω και τρεχω στην κουζινα. Καθομαι στο κρυο πατωμα και βγαζω απο το συρταρι ενα μαχαιρακι. Καιρο ειχα να το κανω .

(...)

Το πρωι πηγα σπιτι πριν να ξυπνησει εκεινος και εκανα ενα ωραιοτατο μπανιο. Ισιωνω τα μαλλια μου και βγενω απο το σπιτι να παω γυμναστηριο.

Εκεινος ηταν εκει.

Να με ...κοιταζει. Ηταν εκει, να με στοιχειωνει.Να στοιχειωνει τις σκεψεις μου. Τον κοιταζω μεσα απο τον καθρεπτη και ακουμπαω το χερι μου πανω στο σωμα του που αντανακλοταν. Γυρναω το κεφαλι μου στη κατευθυνση του και δεν ηταν εκει. Ξανακοιταζω τον καθρεφτη και ηταν εκει. Στην πραγματικοτητα δεν ηταν εκει, αλλα μονο στο μικρό, παρανοηκο μυαλο μου.