This Is Such A Wrong Guess #READINΤ2017

#Το Θεατρικο

" Τι εννοεις ;" τον ρωταω και εκεινος γελαει.

" Γιατι μιλας παντα ετσι;" με ρωταει με λογια και χρεια γεματα παραπονο και κανω ενα βημα κοντα του.

" Δηλαδη πως ακριβως μιλαω ;" τον ρωταω και εκεινος δαγκωνει το κατω χειλος του.

Μου ειχε ληψει λιγο αυτο,το να τον βλεπω να δαγκωνει αυτα τα ροζ σαρκωδη χειλη.

" Τοσο...σοφιστικε. Εισαι τοσο ομορφη οταν μιλας ετσι " λεει και τον κοιταζω απογοητευμενη.

" Το να λες σε μια κοπελα πως ειναι ομορφη δεν ειναι κοπλιμεντο. Αληθινο κοπλιμεντο ειναι να λες σε καποια πως ειναι,εξυπνη,με ομορφο χαρακτηρα,οχι ομορφη. Λουκα,να με θυμασαι που και που.... Μην με αφησεις να πεθανω στις αναμνησεις μας" του λεω και χανομαι απο τα παρασκηνια.

Ο Aaron με ακολουθει απο πισω και βγενουμε απο την αιθουσα απο μια πορτα στα παρασκηνια. Προχωρουσαμε και οι δυο αμιλητοι ,σαν να ειχαμε πιει το αμιλητο νερο. Δεν μπορουσα να αρθρωσω την παραμικρη λεξη,ενας βαρυς κομπος ειχε γινει στις φωνητικες μου χορδες και ενιωθα πως πνιγομουν. Πνιγομουν στα ιδια μου τα δυχτια,τα δυχτια των δακρυων μου και της στεναχωριας μου. Ολα οσα περασα ,με ελουζαν σε μορφη ενος ορμητικου ρυακιου και εμενα ετσι,βρεγμενη να τα σκεφτομαι συνεχως.

" Κοπανα;" με ρωταει χωρις να με κοιταζει,κοιτωντας μονο στο κενο και τον κοιταζω καθως προχωρουσαμε.

" Κοπανα " του απαντω και εγω και τρεχουμε σαν τα μικρα παιδια γρηγορα προς το πισω προαυλιο .

" Μπορεις να πηδηξεις?" λεει καθως πεταει την τσαντα του απο την αλλη πλευρα του καγκελου και του απανταω μονολεκτικα "Ναι " . Εκεινος σκαρφαλωνει τα καγκελα και περιμενει υπομονετικα να τον μιμηθω.

Τον μιμουμαι και εγω και πεταω το σακο μου με τα βιβλια στον Aaron, σκαρφαλωνω τα καγκελα και πηδαω στην ασφαλτο.

"Παμε " του λεω καθως πιανω στον αερα την τσαντα μου που μου την πεταξε στον αερα στα γρηγορα με τα δυο του χερια και την βαζω στην πλατη μου.

Περπαταμε για λιγη ωρα με το κρυο αερακι να χρωματιζει απαλα με τα πινελα του το προσωπο μου και να με χαλαρωνει. Τα μαλλια μου να πηγενουν προς τα πισω με την ροη του αγερα και να νοιωθω την θλιψη να φευγει για λιγο.

" Βρηκα που θα παμε " μου λεει ενθουσιασμενα και τον κοιταζω χαριζοντας του ενα μικρο χαμογελο.