Felicitous Inheritress

Chapter 20: Cementery

[Althea]

Nandito kaming dalawa sa puntod ng ate ko.Lumupagi kaming dalawa sa damuhan at saka ipinatong ko ang bulaklak na dala namin.

Si Renz naman ang nagsindi ng kandila.Nakaupo lang kami at sinimulang kausapin si Ate na para bang kaharap namin siya talaga.

"Ate I'm sorry kung ngayon lang kita ulit nabisita."sabi ko at napatingin naman sa akin si Renz.

"You mean,binibisita mo rin ang puntod niya?"tanong ni Renz.

"Oo.Ikaw rin di ba?"

"Yeah,so it means ikaw iyong nakita ko noong huling beses na nagpunta ako dito.Ikaw iyong nakaupo sa cemented bench?"tanong niya.

"Oo ako nga.Nakita rin kita noon.Hindi lang kita nilapitan.Alam mo naman di ba na nasa kalagitnaan ako ng pagpapanggap ko."sabi ko.

"Tama nga ang hinala ko na ikaw iyon."sabi niya.

Muli naming ibinalik ang atensiyon namin sa puntod ng ate ko.

[Terenz]

"Ate I'm sorry."Basag na boses na sabi ni Thea.Nagsimula na namang tumulo ang mga luha niya.

"Thea,bakit ka nagsosorry? Bakit ka umiiyak?"tanong ko.Kaninanina lang kasi ay okey pa siya.

"This is all my fault Renz.Dapat ako na lang iyon napasama doon sa pagsabog at hindi na si ate.Ako naman talaga iyong dapat na mamamatay di ba."Umiiyak niyang sabi.

"Thea,ano ba ang sinasabi mo."

"Renz,kasalanan ko ito.Dapat ako na lang iyong napasama sa pagsabog at hindi na si Ate.Eh di sana naranasan pa niya kung paano maging masaya.Kung paano magkaroon ng pamilya na magmamahal sa kaniya.
Renz, buong buhay ng ate ko puro paghihiganti lang ang laman ng isip niya.Puno ng galit at sakit ang puso niya hanggang sa mamatay siya.She want to take her revenge for our family.Gusto niyang ipaghiganti ang pagkamatay ng mga magulang namin at ang inakala niyang pagkamatay ko.Renz sana ako na lang iyong namatay."Umiiyak niyang paliwanag.

Niyakap ko siya at inalo.

"No, Thea.Hindi ka dapat nagsasalita ng ganiyan.May
dahilan ang Diyos kung bakit niya pinili na ikaw ang mabuhay."sabi ko habang akap-akap siya.

"It's all my fault.Because of me my sister never experience how to have her own family.She never experience how to love and how to be love.Dahil sa akin hindi na niya mararanasang mabuhay ng walang inaalala.And I thought I was so unfair to her."Umiiyak niyang sabi.

"Hindi totoo iyan.Wala kang kasalanan sa mga nangyari.
Hindi mo iyon kagustuhan.
Dapat maging masaya ka dahil ngayon nasa mabuti na ang ate mo.Masaya na siya kasama ng mga magulang mo.
Palagi silang nandiyan,ginagabayan ka nila mula sa itaas.Huwag mong parusahan ang sarili mo.Malulungkot sila kapag nakikita kang ganiyan.Di ba ang sabi ng Mommy mo bago siya mamatay na magpakatatag ka."Kumawala na siya sa yakap namin.Hinarap niya ako at tiningnan ng direkta sa mata.

Mugto pa ng luha ang mata niya.

"Tama ka.Sinabi nila na kailangan magpakatatag ako.Kailangang maging matapang ako.At pipilitin kong maging matatag para sa kanila.Para sa ating dalawa,Renz.Dahil mahal na mahal kita."sabi niya habang hinahaplos ang mukha ko.

Agad ko namang naramdaman ang labi niya sa labi ko.
She gave me a smooch kiss.
Smooch kiss lang na nagpabilis sa tibok ng puso ko.

Pagkatapos ay tumingin siya sa akin.

"I love you,Renz.And I'm so sorry for all the mistakes I did.I'm sorry kung nagsinungaling ako sa iyo noon at kung paulit-ulit kitang nasaktan.I'm sor-"I didn't finished her words.