OneShots

47 Manuel Neuer

Mówił, że kocha moje błękitne oczy.

Kłamał.

Mówił, że jestem dla niego najważniejszy.

Kłamał.

Mówił, że wszystko będzie dobrze.

Kłamał.

Nic nie jest dobrze.
Nic już więcej dla niego nie znaczę.
Nic nie mogę zrobić, by znów mnie pokochał.

A może on nigdy nie darzył mnie tym uczuciem?

Może kłamał od samego początku?

Wszystkie uczucia wylewają się ze mnie.
Płaczę, siedząc na zimnych, łazienkowych płytkach.

Kłamstwo budowało moje dotychczasowe życie.

Aż w końcu poznałem prawdę.

I wszystko się posypało.
Nie zostało nic.
Czarna dziura.

Kłamstwo przesiąkło mnie całego, zapuszczając korzenie w moim sercu.

Bo skłamałeś w najważniejszej sprawie.

Kłamałeś za każdym razem mówiąc, że mnie kochasz.

A ja teraz cierpię za każdym razem gdy to sobie przypomniam.

Karmiłeś mnie tyle czasu tymi wymyślonymi wyznaniami.

Nigdy nie usłyszałem od ciebie słowa prawdy.

A teraz każda prawda kłuje moje serce.

Każde wcześniejsze kłamstwo zamienia się w prawdę i dociera do mnie, wbijając się jak szpilka w mój pompujący krew organ.

Cierpię. Płaczę.
Płaczę. Cierpię.

Boli mnie całe ciało i cała dusza.

Skłamałeś.

I pozwoliłeś kłamstwu zagościć w moim życiu na stałe.

Nie jestem w stanie z tego wyjść.

Kłamstwo to trucizna, która niszczy.

Ale kiedy twoje życie to jedno wielkie kłamstwo, a ty poznajesz prawdę, czujesz się jakbyś stracił życie.

I nie jesteś w stanie dłużej tego ciągnąć.