Ο,τι και να είμαι

Κεφάλαιο 61: Σημαντική Γνωριμία

Τώρα, μιλώ πάλι σαν ένας άνθρωπος που γλίτωσε απ' το λοιμό
Επισκέπτομαι τους φίλους μου, ξέρω πολλούς που σώθηκαν
(«Υπάρχει πάντα μια αναχώρηση», έτσι είχα κάποτε πει
Άλλοτε πάλι μίλησα για μιαν άγνωστη αρρώστια — ποιός τα θυμάται;).

Πέρασαν πια οι καταδικασμένες μέρες ανοίξαν τα παράθυρα
- Μανόλης Αναγνωστάκης

----------

Το νεοκλασικό στο οποίο γινόταν η δεξίωση βρισκόταν στην Καστέλα στον Πειραιά. Με είχε προβληματίσει ο τρόπος που θα πηγαίναμε και θα φεύγαμε από εκεί μιας και ο αδερφός μου δεν είχε όχημα δικό του. Φυσικά ο καλός μου Χάρης τα είχε κανονίσει όλα. Ένα αμάξι θα ερχόταν να μας πάρει από το σπίτι μάλιστα στις εννιά ακριβώς. Μόλις που πρόλαβα να γυρίσω σπίτι, να πλυθώ και να βάλω τα καλά μου. Τα μαλλιά μου πήραν ώρα αρκετή για να τα φτιάξω εξαιτίας του μάκρους τους. Εν τέλει η μητέρα μου με βοήθησε να τα πιάσω γρήγορα με μερικά τσιμπιδάκια πάνω απ' τον σβέρκο μου, κάνοντας τα κύματα τους να δείχνουν ακόμη πιο εντυπωσιακά. Με την πολύτιμη βοήθεια της ήμουν σύντομα έτοιμη και άκρως λαμπερή.

Η διάθεση μου ήταν ακόμη καταβεβλημένη μετά τη συνομιλία μου με τον Μάνο και με τις υποψίες που μου είχε βάλει στο μυαλό. Ποιος άλλος να ήξερε για τη σχέση μου με τον Ντίλαν ή τον Φρανκ πέρα από τα άτομα στα οποία είχα μιλήσει εγώ η ίδια; Κι αν όντως υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, μπορούσε πράγματι με να βλάψει; Ο αδερφός μου που του είχα διηγηθεί τι είχε συμβεί στο αμάξι μου είπε με μεγάλη σιγουριά πώς επρόκειτο για αερολογίες ενός τρελού. Όμως μερικές φορές ένας τρελός βλέπει ευκολότερα την αλήθεια απ' ότι ο κοινός νους.

Αυτά σκεφτόμουν καθώς τριγύριζα στη βεράντα της έπαυλης, μόνη, έχοντα ήδη καταναλώσει μια αξιοσημείωτη ποσότητα αλκοόλ και με την πνιχτή μουσική της ορχήστρας για μόνη μου συντροφιά. Ο Χάρης βρισκόταν στο εσωτερικό του σπιτιού και μιλούσε με κάποιους πολιτικούς, κάνοντας με να βαρεθώ και να αποχωριστώ την συντροφιά του σύντομα. Ύστερα είχα πλησιάσει μια παρέα νεαρών γυναικών κοντά στην ηλικία μου, όμως ούτε η συζήτηση μαζί τους κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου, οπότε τις άφησα και εκείνες να συνεχίσουν να μοιράζονται μεταξύ τους τα κουτσομπολιά και τις φήμες για τους ελεύθερους άνδρες που βρίσκονταν στην αίθουσα. Δυστυχώς η Εύα δεν είχε παραβρεθεί, καθώς είχαν ξεκινήσει να την πιάνουν οι ναυτίες της αργά το βράδυ και από τον δεύτερο μήνα ένιωθε αρκετά καταβεβλημένη. Ευχήθηκα μόνο η εγκυμοσύνη της να μην στεκόταν εμπόδιο για να ταξιδέψουμε στην Κρήτη για τους γάμους τους.