Ο,τι και να είμαι

Κεφάλαιο 09: Σ' αγαπώ

Η σημείωση της συγγραφέα μπαίνει πάνω πάνω αυτή τη φορά γιατί είμαι ερωτευμένη και μάλλον γι' αυτό έκανα βλακεία. Όπως θα καταλάβετε κι εσείς το "Θέμα Χρόνου" ήταν το 10ο κεφάλαιο κι όχι το 9ο. Οπότε τώρα κατάλαβα την χαζομάρα που έκανα και το έφτιαξα αμέσως. Μα κάτι δεν μου κολλούσε όταν το ανέβασα... Τέλος πάντων, τέλος καλό, όλα καλά καλή ανάγνωση και περιμένω εννοείται τα σχόλια σας.

Επομένως είναι δυο κεφάλαια γι' αυτή τη φορά. Συγχωρέστε με για το λάθος μου!

Είχαν περάσει τρεις ολόκληρες βδομάδες και ο Ντίλαν ήταν άφαντος. Πραγματικά ανησυχούσα πολύ για εκείνον και κυρίως για την ψυχική του υγεία γιατί η αντίδραση του ήταν ιδιαίτερα διπολική. Εγώ παρ' όλα αυτά δεν έκανα καμία κίνηση να τον πλησιάσω, γιατί όσα κι αν ένιωθα για εκείνον, φοβόμουν, όμως δεν μπορούσα να αρνηθώ το πόσο μου έλειπε. Μερικές φορές ένιωθα την ζεστασιά των χειλιών του έναντι στα δικά μου και έθαβα βαθιά έναν αναστεναγμό.
Όσον αφορά τον αδερφό του, ούτε εκείνον είχα δει, μιας και οι δουλειές μας κρατούσαν μακριά. Ευτυχώς τουλάχιστον, θα ένιωθα πολύ αμήχανα αν τον έβλεπα ξανά ύστερα από το τόσο θερμό φιλί μου ανταλλάξαμε.

Σήμερα, δεν είχα κάνει όλο το πρωί κανένα διάλειμμα μιας και φρόντιζα πολλούς αρρώστους και είχα κάνει αρκετά χειρουργεία. Πλέον δεν είχα και όρεξη, εξαιτίας αυτών που είχα δει και το μόνο που είχα ανάγκη ήταν ένα τσιγάρο.
Κατάκοπη λοιπόν, βγήκα να καπνίσω στην αυλή αργά το απόγευμα.

Τις τελευταίες μέρες, η Άννα Μαρία είχε αλλάξει τη βάρδια της με την Εύα, ώστε να έρχεται πιο νωρίς γιατί το βράδυ την έπιανε ναυτία και με δυσκολία γύριζε σπίτι. Έτσι, βγήκε και εκείνη μαζί μου, να μου κάνει παρέα. Αναγκαστικά δεν άναψα τσιγάρο, καθώς δεν ήθελα η εγκυμονούσα φίλη μου να εισπνεύσει τον καπνό και επίσης ήξερα πόσο την ενοχλούσε η μυρωδιά του καπνού. Δεν μου φάνηκε και ιδιαίτερα παράξενο αν λάβουμε υπ' όψιν ότι ο αδερφός της κάπνιζε αρειμανίως, οπότε κάθε φορά που μύριζε καπνό της έρχονταν εφιαλτικές αναμνήσεις.

Πλέον όμως ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη, ειδικά σήμερα έλαμπε από ευτυχία.

Έβγαλα από την τσέπη μου το μήλο μου και το έκοψα στη μέση ώστε να το μοιραστούμε. Τα τρόφιμα είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν ήδη και περίμενα τα πράγματα να χειροτερέψουν.
Η φίλη μου κάθισε απέναντι μου με προσοχή, κρατώντας την κοιλιά της, καθώς καθάριζα το δικό της μισό.