Ο,τι και να είμαι

Κεφάλαιο 05: Φόβος και Αγάπη

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
- Κική Δημουλά

----------

Είχα μείνει άναυδη από την αποκάλυψη της φίλης μου, δίχως να ξέρω τι να κάνω ή να πω. Ήταν μεγάλη ντροπή για μια ελεύθερη κοπέλα να μείνει έγκυος, ακόμα και να κάνει έρωτα εκτός γάμου, όπως ακριβώς και για την οικογένεια της αν το μάθαινε. Γνωρίζοντας την αυστηρότητα των γονιών της και τον βίαιο χαρακτήρα του αδερφού της, έτρεμα μόνο και στην ιδέα να μαθευτεί κάτι τέτοιο. Όμως ούτε η άμβλωση ήταν λύση και μπορεί να ήταν επιβλαβής για την υγεία της Άννας Μαρίας και να μην κατάφερνε να συλλάβει ξανά παιδί.

«Τι θα κάνω Αθηνά; Θα με σκοτώσουν οι δικοί μου!» Ξεφώνησε όσο έκλαιγε ακόμη ενάντια στον ώμο μου κι εγώ για να την συνεφέρω της χάιδευα απαλά την πλάτη, προσπαθώντας συνάμα να σκεφτώ και μια λύση πέρα από λόγια παρηγοριάς. Ξαφνικά άκουσα έναν δυνατό γδούπο που προερχόταν από το χολ και υπέθεσα πως κάποιος από τους συγγενείς της είχε επιστρέψει στο σπίτι τους.

«Σς, η πόρτα!» Έκανα σιγανά και σηκώθηκα για να πάρω μια χαρτοπετσέτα από τον πάγκο της κουζίνας και βοήθησα τη φίλη μου να σκουπίσει τα μάγουλα της και τα μάτια της γρήγορα, πριν αντιληφθεί όποιος είχε μπει πως έκλαιγε, αν και αυτό ήταν ήδη ολοφάνερο από τα πρησμένα μάτια της.

«Ο αδερφός μου.» Ψιθύρισε εκείνη και σηκώθηκε απότομα, μόλις ένας άντρας αρκετά ψηλός και αδύνατος πέρασε την πόρτα της κουζίνας. Ο Νικήτας ήταν στην ηλικία του αδερφού μου, είκοσι τριών δηλαδή και πάντα στο σχολείο αυτοί οι δύο βρίσκονταν συνεχώς σε κόντρα. Ο καημένος ο πατέρας μας είχε λάβει διάφορες επιπλήξεις για τη διαγωγή του γιου του και μάλιστα μια φορά, στην τελευταία χρονιά τους, παλικάρια πια, είχαν παίξει και ξύλο στο προαύλιο και κινδύνεψαν και οι δύο με αποβολή, γιαάγνωστο σε εμένα λόγο. Ο αδερφός μου το αποκαλούσε βεντέτα πάντως, αν και δεν θεωρούσα ότι υπήρχε σοβαρός λόγος στο να φαγωθούν. Απλώς ήταν δυο νεαρά αγόρια που έβραζε το αίμα τους και απλώς είχαν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες.
Ηαντιπάθεια του Νικήτα όμως είχε περάσει και σε εμένα. Ιδέα δεν είχα τότε πως οαντίζηλος του αδερφού μου είχε μια αδερφή στην ίδια ηλικία με εμένα. Η γνωριμίαμου με την Άννα Μαρία ήταν εντελώς τυχαία.

«Πεινάς;» Τον ρώτησε η φίλη μου αδύναμα, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει την ακόμα τρεμάμενη φωνή της, μα εκείνος έσμιξε τα φρύδια και την παρατήρησε προσεχτικά. Την πλησίασε αργά καθώς εκείνη έβγαζε ένα πιάτο από το ντουλάπι της κουζίνας και προσεχτικά γύρισε το πρόσωπο της ώστε να τον κοιτά.