Ο,τι και να είμαι

Κεφάλαιο 84: Ελεύθερη

Όλα έμοιαζαν τόσο μικρά και ασήμαντα μπροστά στο αίσθημα της ευτυχίας. Στο αίσθημα που ανοίγεις τα μάτια σου το επόμενο πρωί, έχοντας αγαπημένα χέρια τυλιγμένα στοργικά γύρω από το κορμί σου και ασυναίσθητα χαμογελάς, γνωρίζοντας πως μόλις ανοίξεις τα παράθυρα θα τρυπώσει στο δωμάτιο η θαλασσινή αύρα, η ευωδία της ελευθερίας.

Μόλις ξύπνησα το δωμάτιο ακόμα ήταν σκοτεινό και μάντεψα πως οι λαχταριστές μυρωδιές της ζύμης έρχονταν από τη κουζίνα. Όπως γινόταν όλα τα χρόνια, η μητέρα θα είχε ξυπνήσει πιο νωρίς απ' όλους για να ετοιμάσει το πρωινό και ύστερα θα ξεκινούσε τις πασχαλινές προετοιμασίες για το βράδυ, στις οποίες φέτος θα συμμετείχα κι εγώ και ένα κορίτσι έκπληξη, όπως είχε αναγγείλει ο Χάρης χθες καθώς γυρνούσαμε από την νυχτερινή μας έξοδο. Η ανακοίνωση αυτή έκανε την επιθυμία μου να σηκωθώ από το κρεβάτι ακόμα πιο έντονη, μαντεύοντας ήδη ποιοι μπορεί να ήταν οι καλεσμένοι μας.

Πάνω στην ώρα, το ζεστό σώμα πλάι μου αναδεύτηκε, τραβώντας με κι εμένα πιο κοντά του. Χθες βράδυ, εξαντλημένοι και οι δύο από το ταξίδι και την συγκίνηση πέσαμε αμέσως για ύπνο, δίχως να έχουμε την πολυτέλεια να συζητήσουμε όλη την υπόλοιπη μέρα. Όμως σήμερα το απόγευμα, που όλοι θα ξεκουράζονται για να είναι έτοιμοι το βράδυ, είχα σκοπό να πάμε μια βόλτα οι δυο μας στη παραλία.

"Καλημέρα." Μουρμούρησε, με τα χείλη του κοντά στον λαιμό μου και τα χέρια του ακόμα να θωπεύουν την μέση και τους γοφούς μου. Χαμογέλασα στον νυσταγμένο του χαιρετισμό και απρόθυμα γλίστρησα από το κράτημά του και από τα καθαρά σεντόνια για να ανοίξω τις τρίλλιες.
Το δωμάτιο λούστηκε στο φως κι εγώ μισόκλεισα τα μάτια, ενώ ο Ντιλαν κάλυψε το κεφάλι του με το σεντόνι, κάνοντας με να γελάσω.

"Τι ωραία σεντόνια..." Έκανα παιχνιδιάρικα, πλησιάζοντας μειλίχια προς το μέρος του. "Με κάνουν να θέλω να- Α!" Πριν προλάβω να ολοκληρώσω, τα δυο του χέρια γλίστρησαν κάτω από τα σκεπάσματα, τραβώντας με επάνω του, προλαβαίνοντας με πριν πέσω επάνω του για να τον πειράξω.

"Ούτε να το σκέφτεσαι." Είπε ο Ντίλαν, χαμογελώντας καθώς στηρίχθηκα στο στέρνο του. "Η ατμόσφαιρα σας έχει κάνει δεσποινίς μου εντελώς άτακτη." Συνέχισε, έχοντας τα χέρια του χαλαρά γύρω από τη μέση μου.

"Μήπως θα έπρεπε να υποληφθειτε περί του θέματος;" Ρώτησα, βυθίζοντας τα μάτια μου στα δικά του. Το χαμόγελο του, έγινε πιο τρυφερό, γλυκά υποσχετικό, ενώ το δεξί του χέρι ξεκουράστηκε στον σβέρκο μου, ανάμεσα από τις καστανές τούφες που είχαν μακρύνει αρκετά πλέον. "Μόνο που τώρα, θα μου επιτρέψετε να σηκωθώ. Με περιμένει η μαμά μου." Είπα, μένοντας στη θέση μου, νιώθοντας κάτω από την παλάμη μου τους χτύπους της καρδιάς του. Με ένα χαμόγελο, ένευσε θετικά, κρατώντας με λίγο ακόμα.