czerwona szminka

NOORA

Miesiąc po moim przyjeździe do Oslo, Eva z dziewczynami zabrały mnie na domówkę do Chrisa. Nie mogły znieść widoku mnie płaczącej nocami i użalającej się nad swoim życiem. Tak, to była prawda, nie potrafiłam się pozbierać po naszym zerwaniu, ale dałam się im wyciągnąć na imprezę. 

Drzwi otworzył nam przystojny, wysoki chłopak, stanęłam jak wryta i nie mogłam przestać na niego patrzeć. Był bardzo szarmancki.
- No co jest? - szturchnęła mnie Chris. - Wchodź.
- Witaj dziewczyno moich marzeń! - krzyknął podpity Chris do Evy.
- Chodź Noora, idziemy zaszaleć! - powiedziała do mnie Vilde.

Po godzinie czasu impreza rozkręciła się do granic możliwości. Dziewczyny bawiły się na całego, ale ja nie umiałam tamtego dnia się upić, chociaż dużo wypiłam. Zmęczona po tańcach usiadłam na kanapie i patrzyłam na Evę i Chrisa. Aż nie do wiary, że on się tak zmienił. Obok kanapy stanął chłopak, który otworzył mi drzwi i zaczął do mnie mówić.
- Twoje koleżanki nieźle balują. A ty co tutaj tak sama siedzisz?
- Wiesz, mam ostatnio słabe dni i tak naprawdę wyciągnęły mnie siłą na tą domówkę.
- Chciałabyś się przejść? - zapytał. - Mój Boże, jaka gafa. Nie przedstawiłem się. Harald Olsen. - podał mi rękę.
- Noora Sætre. - uśmiechnęłam się. - To co idziemy?

Chwilę później szliśmy przez uroczą uliczkę obok domków jednorodzinnych. Opowiedział mi o sobie - zaczynał studia lekarskie, miał jedną siostrę i mieszkał niedaleko mnie. Powiedziałam mu o Williamie, a on stwierdził, że jaki chłopak zostawiłby tak piękną dziewczynę. W tamtym momencie zaczerwieniłam się, ale nie zobaczył tego, bo była noc.

Wrócilismy z powrotem do mieszkania Chrisa i poczułam niesamowite uczucie. W końcu wysłuchana i doceniona przez faceta. Noc była długa, a impreza trwała do białego rana.

Kolejnego dnia opowiedziałam dziewczynom o Haraldzie, a na ich twarzach zawitały uśmiechy. Zaczęłam znów być szczęśliwa, wieczorem dostałam smsa od Haralda, że czeka na mnie pod kamienicą. To była bardzo udana randka.