Arrowed Hearts

Arrowed 17

Arrowed 17

Provoke

Nagtricycle lang kami ni Creig. Akala ko ay iiwanan niya na ako dahil mauuna na siyang bumaba kaysa sa akin pero talagang tama ako! He left me there. Hindi man lang maging gentleman, akala ko siya na rin magbabayad ng pamasahe ko. Like that, I don't have money to pay pero sana man lang ay naging maginoo siya kahit papaano.

Wala na talagang pag-asa ang lalaking iyon.

Pag tungtong ko sa bahay namin, bumungad sa akin ang pamilya ko. Dumako ang aking mata sa maletang nakaayos roon. Sunod nakita ko ay ang nakaayos na Dad.

"Sinong aalis?" I asked them pagkatapos kong magmano sa dalawang matanda.

"Your Dad will go back to Bicol." sagot ni Mommy.

Gulat akong napalingon. Sumimangot ako. Akala ko ba sa susunod na linggo pa siya babalik sa Bicol?

"Bakit biglaan? I thought it will be next week?"

"I'm sorry, Prai. I know you'll be disappointed but this is urgent. Something happened there and they need their mayor..." pormal ang boses ni Dad ng ipaliwanag sa akin iyon.

Ngumuso ako. Lumapit siya sa akin.

"It's okay, Daddy. Hindi naman po ako nagrereklamo. It's just that... I was shocked."

"I'll be here again..."

Ngumuso ako. "I'll miss you, Dad."

"I'll miss you too, little one."

"Dad!"

He chuckled. I watched Dad as he bid a goodbye to Mom. They've talked for a while bago umalis. I waved at him before he rides on his car. Sanay naman na kami sa mga ganito. Dad will be coming home. He'll stay here for a weeks then, go back again. Tapos repeat.

Nang makaalis na si Dad ay pumanhik naman ako sa aking kwarto. I stayed there. I opened my email account at tumambad sa akin ang message ni Beth. She gave me the part on what will I do. Inabala ko ang sarili ko sa paggawa nun.Tumigil lang ako ng tinawag ng kasambahay namin para kumain. After that, bumalik na ako sa aking kwarto.

It was three days since, Sapphire went to Batangas. Siguro mamayang gabi ang uwi niya o di kaya'y bukas. Naging busy naman kami sa research project. Kakatapos ko lang magpunta sa radio station ko. Nang nagulat akong makita ko si Creig na nasa labas hallway. Nakasandal sa railings.

"Anong ginagawa mo rito?" I am shocked to see him here.

He stood up properly. Tamad niya akong tiningnan. Why did he get here? Kailan niya pa nalaman na nandito ako?

"Reese isn't here..." dagdag ko pa.

He nodded at me. "I know. I was waiting for you, actually..."

Gulat akong napabaling muli. Why would this great Creig Samaniego will wait for me? Unless...

"May kailangan ka kaya ka nandito." I obviously not asked it. I stated it.

Ngumisi siya. His devilish look showed. It was still look good but nah.

"Got it... You are such a smarty pants, Villafuerte." Ngumiwi ako.

"So, what now?"

"I was just lying, alright. Wala pa akong kailangan sayo ngayon... I was just checking on you."

"Checking on me?"

Gusto kong matawa sa naisip ko. Duh, like Creig will like me. Alam ko namang patay na patay siya kay Reese tsaka ew, that would be a bad idea.