Arrowed Hearts

Arrowed 36

Arrowed 36

Restaurant

Umuwi rin kami kaagad sa Antipolo. Since, may trabaho pa si Kuya Perseus. Sila Ate Paige naman at Dalton ay naghahanda na upang makapagabroad for their trip and honeymoon.

Gulat na gulat ako ng gabing iyon. Kinwento sa akin ni Sapphire ang lahat ng nangyari sa kanila ni West after kong umalis. Hindi ako makapaniwalang magiging sila pa pala after those years. Kilig na kilig naman si Sap habang nagkkwento. I'm happy for them, ofcourse. Atleast they found what love is.

Hindi ko na nakita pa si Creig matapos ang gabing iyon. I didn't even bother to looked for him dahil ayun ang sinabi ko sa kaniya. Hindi niya naman din ang nilapitan. Maybe, he realized he shouldn't be wasting his time on me. Dapat ay mas ginigugol niya ang kaniyang oras at panahon sa mas productive na bagay. Maybe he realized I'm not worthy of this kaya sumuko siya kaagad.

Tinagilid ko ang aking ulo. Dang, dapat ay magfocus na lang ako sa mga bagay na dapat kong gawin. Nakaisang linggo na rin matapos maikasal si Ate Paige. Balik naman sa normal ang aking buhay, except sa mga offer na biglang nagsialok sa akin.

Ginugol ko ang bakante kong oras sa pagdedesign ng iba't ibang layer ng cake. Hindi naman naging mahirap since I've been inspired with Ate Paige and Dalton's wedding. Iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig sa tao. After that, sa pagbebake ko naman itinuon ang aking atensyon.

Napangiti ako habang pinagmamasdan ang dalawang layer ng cake sa aking harap. Gamit ang iba't ibang kulay ng icing ay mas binigyan ko mg disenyo ang bawat bahagi nito. Yung tipo bang mahihiya na lang silang sirain ito at kainin.

Napalingon ako sa cellphone kong tumunog sa ibabaw ng lamesa. Dinungaw ko muna ang aking gawa bago bitawan ang hawak ko't damputin ang aking phone.

A smile crept into my lips as I saw who is calling.

"Polo! Oh my god!" I squealed excitedly.

It has been days since our last talk. Huling usap namin ay noong wedding para bumati. After that, tanging text na lang ang nagawa namin since we said he's quiet busy.

I heard him laughed. Ang tikwas na buhok ko'y unti unting nalalaglag at nagpapairita sa akin kaya madali ko itong inihipan at tiningnan muli ang nakatungangang cake sa ibabaw ng lamesa.

"Someone misses me. Guess who!?"

Tumawa ako at umiling. Hinila ko ang upuan at doon umupo.

"Whatever, Pol. What's up?"

"Uh... I just want to ask if you're free today?"

Saglit ko munang inisip kung may gagawin ako na wala naman. Tapos na rin naman ako sa pagdedesign at pagbebake ng cake kaya siguro naman ayos na iyon.

"I'm free..."

"Good! I'm somewhere in Antipolo right now. Let's meet!"

Nanlaki ang aking mata sa sinabi niya.

"For real?"

Oh god! What is he doing here!?

Isang malambing na halakhak ang bumalot sa aking tenga.

"Yes. I'll text you the place. I'm excited to see you..." he softly said.

I giggled. The usual sweet Madrid boy, Polo.

"I can't wait to see you too."

Nilinis ko ang magulo naming kusina. Pwede ko namang iwanan na lamang dito at ang mga kasambahay na lang namin ang maglinis pero nakakahiya naman kung ganon. If I can do it myself, then I'll do it. Yung na ginawa ko'y nilagay ko sa refrigerator para hindi matunaw.