Arrowed Hearts

Arrowed 35

Arrowed 35

Dance

Hindi ako mapakali buong ceremony. Nanatili akong lutang sa mga nangyari sa akin ngayon. Hindi ako makapaniwalang narito si Creig sa wedding day mismo ng kapatid ko.

I know, I shouldn't be confuse pero hindi ko talaga ito inaasahan. Like, I know may mga bagay na hindi ko alam matapos ang ilang taon kong pamamalagi sa Madrid. Hindi ko naman aakalaing may lakas ng loob pa sila ate na ayain si Creig sa kasal niya.

They look good naman so I am sure wala na sa kanila ang nangyari noon. Ako na lang talaga siguro ang may problema dito.

Inilibot ko ang aking paningin. Ang ilaw ng venue ay masiglang tumatama sa aking balat. The chandelier lights the area of the amazing venue. Ang paligid ay pinapalamutian ng kulay sky blue, dark blue at puting mga bulaklak, tela, at iba't ibang kagamitan.

Ang mahinhing alon ng dagat ay kapansinpansin sa reception area kahit na madilim na sa labas. The sea breeze blows coldly.

"You seems so quite..." I beamed at the person besides me.

Sumimsim siya sa wine na kaniyang hawak at nagtataka akong binalingan ng tingin.

"I'm okay, West. Hindi pa rin kasi magsink in sa akin na kasal na si ate..." I said.

Kanina lang dumating si West. Mabuti na lang at nakaabot pa siya sa pictorial at bago magsimula ang wedding ceremony.

"Well, sa tagal mo ba namang wala rito. Hindi mo tuloy nasubaybayan ang dalawang iyon..." nilingon niya ang dalawang bagong kasal sa harap at nagtatawanan.

Ngumiti ako kay West. "I can't imagine myself if I stayed here years ago." sabi ko.

Iniangat niya ang kaniyang tingin sa akin. He shrugged his shoulder.

Another lesson that I've learned in my life; If you do not step forward, you'll always be in the same place. If I didn't went to Madrid then I'll probably stucked here forever, stucked with the heartaches, trauma, pain and betrayal. Hindi ako nagsisisi na umalis ako at pinili ko sa malayo. Pero ngayon, para bang naiba ang lahat ng pinaniwalaan ko.

Paano kung hindi ako umalis? May mababago ba? Siguro.

I blinked my eyes when I saw West checking his newly arrived text message. Tinagilid ko ang aking ulo upang makita ang mga taong naroon.

Suminghap ako ng mapatigil sa pamilyar na mga matang nakapako sa akin. His eyes are broad. Akala ko ay bibitaw siya ng makita ko siyang nakatingin sa akin but then, I'm wrong. Nanatili pa rin siyang nakatingin.

Iniwas ko ang aking tingin sa kaniya. I bite my lower lip as I shooked my head. Ang bilis ng pintig ng puso ko. Sobrang sobrang kaba ang naramdaman ko habang nakatitig sa kaniya. Damn!

Binalik kong muli ang tingin kay Creig. Hindi kagaya kanina, may kausap na siyang isang nasa mid age na babae at lalaki. Nakikipag usap siya pero ang tingin ay nasa akin pa rin.

Why is he even staring at me? And why the hell would I stared at him back?

Naputol lamang ang tingin ko ng mapansin ko ang pagtayo ni West sa aking tabi. Maging si Maiaa, Bella, Sici ay napatingin sa kaniya.

"Where are you going?" Bella asked.

Inayos ni West ang kaniyang cuff bago niya kami sinagot.

"I gotta fetch someone. Babalik din ako kaagad." aniya.

Wala na kaming nagawa ng mabilis na umalis si West. Mukhang nagmamadali pa. Sinundan ko siya ng tingin. Sa pagsunod ko ay kasabay ng pagbabago ng kanta sa harap.