Arrowed Hearts

Arrowed 41

Arrowed 41

Cut

Nagbihis na ako na ako ng aking damit. Tinupi ko na rin ang kulay puti kong uniporme. I heard few scratches but I don't even bother to glance at it.

"What do you think you're doing?" isang malamig na boses ang pumukaw sa aking atensyon.

Napatigil ako at bahagyang humarap kay Creig na nakapokerface habang nakatuon sa akin.

Kumuyom ang kamay ko. Suddenly, I want to grab and punch him right now.

"I'm resigning. Iaabot ko na lang sayo ang resignation letter ko. Also, ako na rin ang magbabayad sa danyos na magkakaroon ako." I said with stern voice.

Ayoko nang tumagal dito. Hindi ko kakayaning makita ang mga toxic sa buhay ko. Kung gusto nilang magsama then go. I just want to live peacefully.

Kinuha ko ang shoulder bag ko. Nilagpasan ko siya ngunit nagulat ako ng bigla niyang hilahin ang kamay ko dahilan upang malaglag ang hawak kong bag.

My heart skip a bit. Nagpumiglas ako sa hawak niya.

"You are not going anywhere." he said full of authority.

Umismid ako. Taas noo akong humarap sa kaniya. Creig is much more taller than me kaya hanggang dibdib niya lang ako. Inangat ko ang isang kamay ko at sinuntok ang kaniyang dibdib.

"Don't command me! Bitawan mo ako at aalis na ako rito!" I shouted.

Nanghihina na ako sa lapit naming dalawa. Sa totoo lang, I want to hug him. Kasi kahit anong pigil ko sa nararamdaman ko mas lalo lang siyang lumalakas. At ngayong hindi niya alam ang tunay kong nararamdaman, I will control my emotions.

"Nakakadalawang araw ka pa lang simula ng mag-umpisa ka. Why are you resigning already?" his tone changed mula sa matigas ay lumambing ito.

Mas lalo akong nabaliw ng bitawan ni Creig ang kamay ko. His hands wrap around my waist. Sumabog ang milyong milyong bomba sa loob ko dahil sa malambing niyang hawak. His other hands left on my waist. Inangat niya ang baba ko at pilit na pinatingin sa kaniyang mga mata.

His eyes met mine. Palipat lipat ang tingin niya sa mga mata ko like he's trying to figure out something on me.

"Why do you want to leave? Ayaw mo na bang magtrabaho? Am I annoying you? Don't you want to see me here?" sunod sunod niyang tanong.

Dumaan ang lungkot sa kaniyang mga mata na mabilis ring nawala. Umiwas ako ng tingin. I know I am only imagining things. Kailanman ay hindi niya iyon mararamdaman. Creig lift my chin, once again. Ayaw ko mang tumingin muli ay hindi ko na mapigilang mapatitig sa magaganda at malalalim niyang mga mata.

I wish those eyes are really for me. I wish those eyes was only meant to see me.

I sighed as I shaked my head slowly.

"Reese confronted me. She wants me out and she's accusing me of flirting with you..." I said.

Tahimik lang siya. Willing to hear me telling things.

"I want to resign because I don't want to be a bother. Creig, natrauma na ako sa nangyari noon. At ngayon, alam kong mas malala na ang mangyayari. Fiancee mo si Reese, diba?"

I looked at him. Hindi ko mabasa ang nasa isip niya. Nagtiim ang kaniyang bagang tapos ay umiwas ng tingin sa akin. My heart sunk.

Alam ko na ito. Hindi na dapat ako magulat sa reaksyon niya.

"Just so you know, alam kong magkasabwat kayo ni Reese para lokohin muli ako kaya nga you've hired me."

Isang hampas para sa puso kong may tagas.