Runner Up's Promise *Season 1 Completed*

-Incident-

-Incident-

"hoy runner up!"

"Bakit! tsss....Problema mo ha?!" sigaw ko sa kanya. Nananahimik ako sa pagkain dito sa cafeteria tapos iistorbohin niya ako.=__________=

"Woah.....high blood? meron? Wala pa nga akong ginagawa galit agad?"

"Meron kang ginawa. My name is Fatima at hindi RUNNER UP so stop calling me like that so anong nakuha mong score sa exam? I'm sure masmataas ako." Pagmamayabang ko sa kanya.

"Bakit ikaw, ano bang nakuha mo?"

"94 lang naman sa pinakamahirap nating subject. ^0^" Biglang tumawa ng nakakaloko si Jake.

"hahaha.... 95 nga sa akin eh. hahahaha." YABANG MO!

"So what you wanna do now? Lalabanan mo ulit ako? Stop making yourself tired." Yabang talaga nito. Pag ikaw natalo ko.

"Yabang mo! Sana mabagsakan ka ng paso sa ulo!" Nakakaasar siya.

Dumating ang hapon. Nagpunta kami sa cooking class namin. Magbebake daw kami ngayon ng cake. Hmmm... dapat pala nakapagpaturo kay Akira. Nakalimutan ko na ngayon na nga pala yun... hay....

Hindi dapat ako matalo ni Jake. Nakakaasar. Bakit ba ang hirap niyang matalo? Tinignan ko ang ginagawa niya. Nagkecreaming pa rin siya. Ang tagal naman. Bakit ganun???

"Hoy! Tagal mo namang magcream! Baka mamaya maover mixed na yan." Bulong ko sa kanya.

"Bakit? Concern ka kapag bumagsak ako?" Natatawa siyang nagsabi.

"Yabang mo. Ikaw na tito boy." Pang-aasar ko. Ang hangin...

"Hindi ba't pabor pa nga sa'yo kapag bumagsak ako? Kasi FINALLY.... You DEFEATED Jan Kevin Marcos, right?" I was shocked.

"What?"

"Tunay naman di ba? It's all what you want. To defeat me. Kaya ka nga happy noong nagpunta tayo sa SC. Kasi nakita mo ang weakness ko right? If I know, you are LAUGHING behind my back." WHAT?!

"Is that what you really think? I'm Plastic huh?!"

"Hindi ko yan sinabi. Ikaw may sabi niyan."

"FYI, Mister. I was just concerned about you." Bwiset ka! Pag yung luto ko hindi masarap dahil sa pagkainis ko sa'yo ang naibubuhos ko at hindi pagmamahal!

"Oh really? Concerned?" Dinilaan pa ako. ABA'T!

" Yes. Kung hindi ka ba naman kasi baliw, may takot ka pala bakit sumakay ka pa. Ikaw pa nga ang may sabi na 'Don't you know that too much pride is Bad? It can bring you to a worse situation so will you rather choose to suffer or swallow your pride?' Niloloko mo ba ako?!" SIOMAI men! Ngudngud pa kita dyan sa sinabi mo eh.

"Oh, I remember that time. Yan yung tsinansingan mo ako right?" Tumawa pa siya ng nakakaloko.

"WHAT THE! So ako pa talaga ang tsumansing? Ako na nga yung takot eh. I don't ask you to hug me, you volunteer and do it without my words. If ako tsansing, ano pa kaya sa'yo Pervert?"

"I'm not a pervert runner-up. Sadyang yummy lang talaga and that's given."

"Wag mong ibahin yung topic. It's not about what you look. It's about you being a pervert.-____________-+"

"I'm not a pervert. In wild river, it's you who offer it. And in snow world, it's not my fault if I pity you looking so cold."

"PALUSOT.COM.PH!"

"Lagi na lang akong may karibal. Bakit ba kasi hindi makita ang mga nagagawa kong maganda at tama." Narinig ko siyang bumulong. Kaya napalingon ako sa kanya. Pero tahimik na siyang naggawa.

Natapos na ang baking namin at once again... TALO nanaman ako.. nakakaasar naman siya eh... >__________________________<

"Hey! Fatima, uwi ka na ba? kung hindi pa, sabay na tayo mamaya?" Aya sa akin ni Akira.

"ahmmm.... Sure. May aayusin pa din naman ako para sa project namin."

"Ah, ok. Text mo na lang ako."

Pagkabas ko ng department namin,pumunta na ako sa tapat ng glass door papunta sa sa isa pang building ng campus pero napatigil ako noong ma tumawag sa akin.

"Hey Fatima!" Ahmpp.... Yung mayabang na insensitive na walang pake....-______________-

"Bakit?!"

"Uwi---- Look out!!!" Nagulat ako sa sinabi niya at napatingala...

O_______________________________O

*PLAAAKKKKK!*

Napa-upo ako bigla habang nakapatong ang dalawa kong kamay sa ulo ko para maprotektahan ito sa pabagsak na paso. Kaya pagmulat ko ng mata ko, nakita kong nakaupo na ako bigla at nakakalat sa sahig ang mga basag na piraso ng paso. Nagkalat rin ang lupa galing dito at ang halaman na nakatanim dito. Kinapa ko bigla ang ulo ko kung may dugo pero WALA!

Paano yun nangyari??? May nakita naman akong patak ng dugo sa sahig.. o___________________o 

Kung ganoon, kanino itong dugo kung hindi ito sa akin???

Pagtingala ko.... Nakita ko ang mukha ni Jake na nakapikit ang mata.

"JE-JAKE?! O_____________O" Nasa state of shock pa rin ako. O-EM-GEEE! Yung paso na dapat sa akin tatama, siya ang sumalo?!O____________O Nakita ko siyang napaupo na lang bigla.

"JAKE! yung ulo mo!!" Bigla niyang minulat ang nakapikit niyang mata at nagsmile sa akin.

"hoy! Wag ka ngang ngumiti ngiti dyan! Hindi nakakatuwa ha!" Hinampas ko siya bigla sa balikat.

"aouch---" Kaya napa-sorry ako bigla.

"Sorry! ui! Joke lang naman yung kanina na sana matamaan ka ng paso. I don't mean it. Hindi ko akalain naman na matatamaan ka talaga." Then he tried to sit.

"Nope, I'm ok---arghhhh... -___o" Napapapikit na yung mata niyang isa at napahawak na siya sa ulo niya na tipong mapapahiga nanaman kaya sinalo ko na yung ulo niya.

"Hey! wag kang matutulog....!" Bakit basa??? Pagkatingin ko sa kamay ko, "Oh no! You're bleeding!"

"Ok lang ako, ikaw ba? Hindi ka ba natamaan ng paso?!" Hysterical na ako dito... nasaan ba ang mga tao???

"Yup, I'm fine. Wag mo ng isipin kalagayan ko, unahin mo muna ang sarili mo. Pagkatapos mo ba namang saluhin ang paso na sa akin dapat tatama. Anybody, help!!!!" Nagsmile siya sa akin bigla.

"Great! hmmm... Fatima... Stay here." Napapapikit na siya! PATAY!!!

"Promise! I won't leave you. Just stay awake! Jake!"

And so I text Akira. Kaya nadala namin si Jake sa Ospital.

---------------------------------------------------------------------------------

J/N: Ano kayang mangyayari kay Jake???