Αλφα Στερητικό

Κεφάλαιο 29ο

Η Θέμις ξύπνησε από τα έντονα χτυπήματα στην πόρτα. Πετάχτηκε από το ξένο κρεβάτι, όταν ένιωσε ένα σώμα, διπλάσιο στο μέγεθος από το δικό της, να αναπνέει γαλήνια μερικά εκατοστά μακριά της. Την κατέκλεισε μια τρομερή εγγύτητα όταν κατάλαβε πως ο Ορφέας κοιμόταν δίπλα της και τόση ώρα την είχε στην αγκαλιά του.

Τα χτυπήματα στην πόρτα συνεχίστηκαν και η κοπέλα αναγκάστηκε να ανοίξει, προσπαθώντας παράλληλα να τακτοποιήσει το χάος τον μπερδεμένων αναμνήσεων που έκαναν φουλ επίθεση στο συνειδητό της. Άνοιξε στην εξώπορτα και η Χαρά μπήκε με φόρα στο σπίτι, εκτοπίζοντας την δίπλα στον τοίχο. Η κοπέλα έκανε να μιλήσει αλλά ένιωσε τον λαιμό της στυφνό, σαν να κατάπινε για ώρες θρύμματα από γυαλιά.

"Τι κάνεις εσύ εδώ; Που είναι ο Ορφέας; Ορφέα!" Η Χαρά άρχισε να φωνάζει, έχοντας ήδη βάλει πορεία για την κρεβατοκάμαρα. Δεν πρόλαβε να την διαβεί και ο Ορφέας της έκλεισε τον δρόμο. Με ανάκατα μαλλιά και μισόκλειστα μάτια, έδειχνε το ίδιο επιβλητικός όπως θα ήταν σε απόλυτη υπερδιέγερση. Τα μάτια του έπεσαν πρώτα πάνω στην Θέμιδα. Πως μπορούσε να την αναστατώνει μια απλή ματιά; Ήταν σκέτη τρέλα.

"Γιατί όλη αυτή η φασαρία;" Απαίτησε να μάθει κοιτώντας αφ υψηλού την Χαρά, που πλέον είχε καταπιεί την γλώσσα της. Η Θέμις ένιωσε μερικά ψήγματα ενοχής όταν σκέφτηκε πως δεν θα ήθελε να είναι στην θέση της. Ο τρόπος που την καθήλωνε με το βλέμμα του φανέρωνε πλήρη απέχθεια και οργή.

Θα έπρεπε να ευχαριστιέται με τον τρόπο που της μιλούσε, άλλα το μόνο που μπορούσε να νιώσει ήταν συμπόνια για το κορίτσι που ήταν ερωτευμένο εξίσου παράφορα όπως και εκείνη με τον ίδιο άντρα. Πώς να φανεί εγωίστρια απέναντι στην Χαρά, όταν ένιωθε τον πόνο της. Την ανάγκη της να είναι όλη την ώρα δίπλα του. Την δίψα για ένα μειδίαμα ή ένα μικρό χαμόγελό του.

Καθάρισε τον λαιμό της και επιχείρησε να μιλήσει. "Συγγνώμη..." έβηξε μια φορά ακόμα και γέμισε τα πνευμόνια με όσο περισσότερο αέρα μπορούσε. Την έτσουζαν. "Ήταν δικό μου το λάθος". Η προσοχή του Ορφέα στράφηκε πάνω της και η έκφρασή του μαλάκωσε κάπως.

"Φυσικά και είναι δικό σου λάθος, μικρό τσουλί". Η Χαρά πέρασε σε φουλ αντεπίθεση.

"Σε παρακαλώ πολύ".

"Ήξερες πολύ καλά τι είναι για εμένα ο Ορφέας και πήγες και άνοιξες τα πόδια σου!"

"Πως τολμάς;"

"Αυτό ήταν!" Ο Ορφέας μπήκε ανάμεσα στις δύο κοπέλες και σταύρωσε τα χέρια του."Έξω τώρα! Δίνε του Χαρά. Αρκετά ανέχτηκα την παιδαριώδη συμπεριφορά σου. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μπουκάρεις έτσι στο σπίτι μου και να μας αναστατώνεις με το έτσι θέλω".