Αυτά τα σουαρέ ήταν που έκαναν την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι τού έδινε τόση ικανοποίηση σε μια χαζή συγκέντρωση, σαν και την βραδινή. Ήταν η ελαφρότητα της κατάστασης, οι εύστοχες και ζωηρές συζητήσεις με μια σαμπάνια στο χέρι; Ή η συγκεκριμένη αποτελούσε κάτι διαφορετικό; Δεν υπήρχε ούτε δείγμα γυναίκας ή κοπέλας στο δωμάτιο, πράγμα που δεν τον δυσαρεστούσε ούτε στο ελάχιστο. Μέχρι και οι μπάτλερ ήταν όλοι άντρες.
Το βλέμμα του Αλέξανδρου σάρωσε για ακόμα μια φορά την μικρή σάλα, που προοριζόταν για τις εκδηλώσεις του δήμου. Ο Λουκάς στεκόταν μερικές παρέες πιο δίπλα και λογομαχούσε με τον πατέρα του. Στα αριστερά του βρισκόταν ο Στράτος, φορώντας ακόμα το τσαλακωμένο τζιν από την δουλειά. Το πρόσωπό του είχε ρυτιδώσει νωρίς, για τα πενήντα χρόνια που πατούσε σε αυτό το ξερονήσι. Δεν θα μπορούσε να ζητήσει καλύτερο πατέρα. Κανείς δεν θα μπορούσε να τον αγαπήσει όσο ο ίδιος. Κανείς δεν θα έμενε, κατάκοπος ακόμα από την δουλειά, να ξημερώνεται στο προσκεφάλι του, κάθε φορά που ο Αλέξανδρος αρρώσταινε. Δεν τον άφησε ούτε στιγμή να νιώσει την απώλεια της μάνας του, που τους παράτησε και τους δύο όταν ο ίδιος ήταν ακόμα τριών. Ο Στράτος έκανε και για τους δύο και με το παραπάνω...
Έχοντας το ένα μάτι στον Λουκά, μέσα στην διακριτικότητα που του παρείχε η εκπαίδευσή του, έπιασε μια άλλη κίνηση μέσα στην αίθουσα. Μια γαλάζια μάζα κινούταν ανάμεσα στις παρέες και γελούσε ασυγκράτητα με το βαρύ και ανεπιτήδευτο γέλιο του. Μόλις τον είδε, έκανε να απομακρυνθεί, αλλά ήταν πολύ αργά. Ο Γιάννης τον είχε προσέξει ήδη. Φορούσε ένα κολλαριστό, γαλάζιο πουκάμισο, με τα μανίκια σηκωμένα μέχρι τους αγκώνες. Είχε τραβήξει τα μαλλιά του πίσω, εκθέτοντας τις τέλεια σχηματισμένες γωνίες των ζυγωματικών του. Χαμογέλασε πονηρά και άρχισε να τον πλησιάζει.
"Τι γίνεται Αλεξάκο; Ούτε την όψη μου δεν μπορείς να αντικρίζεις πια". Ο Αλέξανδρος έμεινε ανέκφραστος, προσπερνώντας τον. Ο Γιάννης δεν πτοήθηκε. Τον πήρε στο κατόπι. "Να γιατί έμεινες χωρίς παρέες. Πάντα έβαζες την υπερηφάνεια σου πάνω από όλα τα άλλα".
"Τι έκανες τον φιλαράκο σου;"
"Που να ξέρω που είναι ο Ορφέας ρε συ. Δεν τον έχω τσιπάρει, ακόμα".
"Δεν μιλάω για τον Καλογήρου, αλλά για το απόκτημα των διακοπών σου".
"Αα, δυστυχώς επέστρεψε πίσω στο σπίτι του".
ESTÁS LEYENDO
Αλφα Στερητικό
RomanceΤην τελευταία μέρα των πανελλαδικών εξετάσεων, η Θέμις μαθαίνει για τον αναπάντεχο θάνατο της γιαγιάς της. Με το πρώτο πλοίο φεύγει για το πατρικό της στην Μήλο, που εξαιτίας του σκοτεινού της παρελθόντος απέφευγε τα τελευταία τρία χρόνια. Το νησί ό...
