Αλφα Στερητικό

Κεφάλαιο 9ο

Η Θέμις αποφάσισε να περπατήσει ως τις κατακόμβες, μιας και δεν απείχαν πολύ με τα πόδια από το πατρικό της. Ο ήλιος βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κεφάλι της και η άσφαλτος είχε πάρει φωτιά. Το καπέλο της παρείχε μια, κάποια σκιά, αλλά ο αέρας που φυσούσε ήταν αποπνικτικά ζεστός.

Όσο πλησίαζε αναμνήσεις ξεπηδούσαν από παντού. Συνήθιζε να έρχεται σε αυτή την παραλία και να παίζει χωστό* με τα παιδιά του χωριού ατελείωτες ώρες. Κρυβόντουσαν στις κατακόμβες, επιστρέφοντας σπίτι σκονισμένα και κατατρομαγμένα. Χαμογελούσε κάθε φορά που μια νέα ανάμνηση ερχόταν στο μυαλό της.

Σταδιακά ο δρόμος εξελίχθητε σε χωματόδρομο και από μακριά ξεπρόβαλε το πρώτο σκαλιστό, τριγωνικό αέτωμα. Ακολούθησε τις σκάλες που οδηγούσαν στα έγκατα των κατακομβών. Η μυρωδιά από λιβάνι έγινε ακόμα εντονότερη και το φως του ήλιου αντικαταστάθηκε από αυτό των κεριών. Μεγαλώνοντας, η Θέμις μαγευόταν όλο και περισσότερο από την ιστορία που είχε γραφτεί στην πέτρα, μιας και θεωρούταν το τρίτο μεγαλύτερο πρωτοχριστιανικό μνημείο αυτού του είδους, μετά τους Αγίους Τόπους και τις κατακόμβες της Ρώμης. Δεν ήταν ποτέ της τόσο θρησκόληπτη, αλλά και μόνο η σκέψη όλων των τελετών που είχαν λάβει μέρος εκεί, την έκανε να ανατριχιάζει. Τόση ιστορία γραμμένη στην πέτρα, ανακατεμένη με σκόνη και θαμμένη κάτω από τα πόδια της.

Βρήκε την μικρή ομάδα να περιφέρεται ανάμεσα στα τούνελ. Πρώτα την πρόσεξε μια παχουλή κυρία, που είχε καταφέρει να ισορροπήσει τα γυαλιά της στην άκρη της γαμψής μύτης της. Σήκωσε τα φρύδια, περιμένοντας την Θέμιδα να της εξηγήσει γιατί βρισκόταν εκεί. "Ψάχνω τον Παύλο. Είστε η υπεύθυνη;"

Η γυναίκα ένευσε καταφατικά και τις έδειξε προς την έξοδο. "Ξεκίνησαν για το αρχαίο θέατρο, πριν από λίγο. Τους προλαβαίνεις". Η Θέμις αφού την ευχαρίστησε, έφυγε γρήγορα. Το πρόσωπο της γυναίκας έστελνε ρίγη σ' όλο το μήκος της ράχης της καθώς η μορφή της ερχόταν σε τέλεια αρμονία με την αύρα των κατακομβών.

Βγήκε έξω και επιτάχυνε το βήμα της. Μετά από λίγο εντόπισε την παρέα των τεσσάρων αγοριών, που βρίσκονταν υπό την επίβλεψη ενός γονέα. Με το που είδε την Θέμιδα, ο Παύλος έτρεξε και έπεσε πάνω της. Τα μάγουλά του ήταν κατακόκκινα και σκονισμένα. Η κοπέλα τον έσφιξε πάνω της και ανακάτεψε τα ξανθά μαλλιά του, που μύριζαν χαμομήλι. "Μου είπαν πως θα σε βρω εδώ".

Τα μάτια του μικρού γούρλωσαν. "Ποιός στο είπε;"

"Δεν μπορώ να μοιραστώ αυτή την πληροφορία μαζί σου. Είναι άκρως απόρρητη!" Τον πείραξε η κοπέλα, όπως συνήθιζε να κάνει.