Αλφα Στερητικό

Κεφάλαιο 20ο

These changes ain't changing me
...
The cold hearted boy I used to be

I got soul, BUT i'm not a soldier

~*~

"Ρε μαλάκα, Ορφέα, με προσέχεις καθόλου όταν σου μιλάω;"

"Ναι, σε προσέχω. Μπορείς να σταματήσεις να κάνεις σαν υστερική γκόμενα τώρα;" Ο Γιάννης του πέταξε μια πατάτα από το σουβλάκι του, αλλά ο Ορφέας δεν μπήκε καν στο κόπο να την αποκρούσει. Είχε σκυμμένο το κεφάλι πάνω από ένα βιβλίο και διάβαζε την ίδια πρόταση εδώ και μισή ώρα.

"Τι σου συμβαίνει; Κάθε φορά που βγαίνεις από την τρύπα σου και περνάς έστω για λίγο καλά, μετά συμπεριφέρεσαι σαν να μας τιμωρείς όλους που συνέβη αυτό. Τι σε έπιασε πάλι; Άντε χώσου ξανά στην μιζέρια σου, αν δεν το θες πραγματικά".

"Είναι καλοκαίρι". Ήταν η μοναδική του απάντηση, σαν να τα εξηγούσε όλα. Η αλήθεια ήταν πως δεν είχε διάθεση για αυτή την συζήτηση.

"Και πότε εκτίμησες πραγματικά τα καλοκαίρια ρε Ορφέα; Αν δεν σε σύρω έξω από το σπίτι σου στην Αθήνα, βγαίνεις ελάχιστα. Μόνο για να γεμίσεις το ψυγείο με μπύρες και το ντουλάπι με μακαρόνια. Άντε και όταν γίνεται καμιά σημαντική πορεία ή γουστάρεις να χτυπήσεις κανένα γκράφιτι Ή ΕΊΣΑΙ ΞΑΝΑΜΜΈΝΟΣ".

"Ε, τι θες τώρα ρε Γιάννη να κάνουμε;"

"Σηκώνεις ξανά τείχη ρε μαλάκα! Δεν γουστάρω. Θέλω τον κολλητό μου πίσω. Που τον πήγες πάλι;"

Ο Ορφέας σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο, συνοφρυωμένος. Ένας ψιλός άντρας ξεπρόβαλε από το μπάνιο, με ένα στριφτό στα χείλη. Το δωμάτιο γέμισε με την μυρωδιά του μαύρου. Απομάκρυνε το τσιγάρο και έσκυψε προς τον λαιμό του Γιάννη, δίνοντάς του ένα λαίμαργο φιλί.

Ο Ορφέας τράβηξε ξανά μακριά το βλέμμα του. "Που σε βρήκαμε εσένα;" Ρώτησε γεμάτος απτή απέχθεια. Ο άντρας που ήταν εντελώς θηλυπρεπής στην εμφάνιση, έκατσε δίπλα στον Γιάννη και σταύρωσε σφιχτά τα πόδια του.

"Εσύ πρέπει να είσαι ο κολλητός. Σε άκουσα που ήρθες, αλλά ήμουν απασχολημένος στο μπάνιο". Είπε και κοίταξε πονηρά του Γιάννη. Ο δεύτερος χαμογέλασε αμυδρά. Ήταν ολοφάνερο πως τον ενοχλούσε η στάση του Ορφέα.

"Ναι, αυτός είμαι. Και τώρα μην βολεύεσαι. Δίνε του, γιατί μιλούσαμε". Η έκφραση του άντρα έγινε από έκπληκτη, οργισμένη. Σηκώθηκε, περιμένοντας τον Γιάννη να τον υπερασπιστεί. Όταν είδε πως δεν το έκανε, έστριψε απότομα, τινάζοντας το κεφάλι του και πήγε στην κρεβατοκάμαρα, χτυπώντας με δύναμη την πόρτα.