Αλφα Στερητικό

Κεφάλαιο 13ο

Το επόμενο πρωί, στο αστυνομικό τμήμα την υποδέχτηκε ο φρουρός της εισόδου και της έδωσε στα γρήγορα πληροφορίες για τα κεντρικά γραφεία. Εκεί βρήκε άλλον έναν φύλακα που μιλούσε στο τηλέφωνο. Τον ρώτησε που ήταν το κρατητήριο, αλλά αυτός ούτε που γύρισε να την κοιτάξει.

Η κοπέλα αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στο να του βάλει τις φωνές ή να φύγει. Λίγο πριν πράξει το δεύτερο, ο πατέρας του Ορφέα εμφανίστηκε από το πίσω μέρος του κτηρίου, με ένα κυπελάκι καφέ στο χέρι. Της χαμογέλασε και της έδειξε την άδεια θέση μπροστά από το γραφείο του.

"Καλώς το μικρότερο μέλος της φαμίλιας Γρηγορίου. Τι κάνει η λαμπρότερη οικογένεια του νησιού;" Η κοπέλα παρατήρησε ότι ο τόνος του ήταν εύθυμος και αποφάσισε να πάει με τα νερά του.

"Οδεύει προς την καταστροφή". Απάντησε ειλικρινά.

"Πες μου μια που να μην το κάνει". Έσκασε άλλο ένα χαμόγελο. "Αν και με προβληματίζει πως ήρθες τέτοια ώρα στο τμήμα, χαίρομαι γιατί δεν θα χρειαστεί να στείλω τον Ευθυμίου να σε φωνάξει". Έδειξε προς την μεριά του τύπου με το ακουστικό στο αφτί.

"Δίκιο έχετε. Πάλι καλά, γιατί δείχνει ιδιαίτερα απασχολημένος. Είπε μάλιστα σήμερα το βράδυ παίζει η ομάδα του και θα σας ζήταγε άδεια για να πάει να δει την μητέρα του που είναι άρρωστη; Οπότε καλύτερα να μην κουραστεί στις διαδρομές". Γέλασε αυθόρμητα στον τύπο που είχε γυρίσει και την κοιτούσε με νεύρα. Του έκλεισε το μάτι, ανταποδίδοντάς τού την χάρη για το γράψιμο του τελευταίου σαρανταπεντάλεπτου.

"Ίδια η γιαγιά σου". Της απάντησε ο Τάσος. Η εύθυμη διάθεσή του την προβλημάτιζε.

"Ευχαριστώ. Για να είμαι ειλικρινής ήρθα για να δω τον Ορφέα. Έχω και κάτι να του δώσω". Σήκωσε το τάπερ με τα μπισκότα και τον φάκελο της δικηγόρου για την διαθήκη, δείχνοντάς τού τα.

"Στάσου μια στιγμή, να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις και μετά μπορείς να δεις για δέκα λεπτά τον Ρομπέν των δασών. Άλλωστε πάει εννιά η ώρα και από χτες το μεσημέρι δεν έχει φάει τίποτα". Της έκλεισε το μάτι, δίχως να αλλάξει καθόλου διάθεση. Ηταν νηστικός τόσες ώρες; Η Θέμις αναδεύτηκε στην καρέκλα της και ξεκίνησε να την λούζει κρύος ιδρώτας. Ο Τάσος Καλογήρου φορούσε και αυτός ένα προσωπείο, αλλά το δικό του ήταν καθαρά για οικείους λόγους. Ήθελε να την κάνει να νιώσει άνετα, για να ανοίξει το στόμα της και να του ξεφουρνίσει όλα αυτά που ήθελε να ακούσει.