I nic nas nie rozłączy... //Cedrik Diggory

Rozdział 23- Sen

"Ostatnie zadanie miało się dziś odbyć byłam bardzo spięta, ostatnie zadanie oznacza wygraną, i przegraną. Ostatnim zadaniem okazało się Labirynt, tłumy na trybunach, nauczyciele wiwatujące. Przyjaciele, zdenerwowanie. Labirynt zarasta każdy biegnie w inną stronę, zarośla mnie opatlują puszczam różdzkę, jestem bezwładna, nie mogę nic zrobić...
Jestem na jakimś cmentarzu, są nagrobki nie mogę się ruszyć, ani nic nie mówić. Czułam jak bymbyła tylko duchem, który stoi w miejscu i nic się nie rusza. Widzę Harrego i Cedrika, Harrego zaczeła boleć blizna, którą miał na czole. Cedrik podchodzi do niego. Harrego więzi posąg wyłania się postać, tą postacią okazję się Peter Pettigrew. Trzyma zawiniątko. "Zabij niepotrzebnego" Rozbłyska zielone światło trafia w Cedrika, ciało opada na ziemię. Drze się ile sił próbuję się Ruszyć NIC... "
Budzę się cała zalana łzami "Był to tylko głupi sen, Cedrik żyje i śpi niedaleko mnie".
Zobaczyłam na zegarek który wskazywał piątą piętnaście. Prubowałam zasnąć, ale już nie udało mi się postanowiłam się ubrać w:

A włosy rozpuściłam i zrobiłam lekki makijaż, (od niedawna maluje się). Gdy stwierdziłam że jest OK z moim wyglądem, wyszłam skierowałam się do Kat. Na szczęście już nie spała poszłyśmy na Błonie. Opowiedziałam jej o tym śnie ona była tym przerażona.
-Jejku współczuję Sus! - powiedziała dziewczyna przytulnąc mnie.
-A jak to jest jakiś proroczy sen?- powiedziałam przygnębiona.
-Nie wymyślaj bzdur - powiedziała wkużona.
-Boję się co będzie dalej- powiedziałam.
-Będzie wszystko dobrze zobaczysz.. - pocieszała mnie, ale nic to nie dało.
-Nie wiem czy o tym komuś powiedzieć.
-Tak powiesz Dabledor'owi i to teraz - rozkazała Kat.
-Poczekam z tym do Kolacji.
-OK - poplotkowałyśmy jeszcze o różnych żeczach, po czym poszłyśmy na lekcje...
Wiem beznadziejny rozdział, ale chciałam zrobić rozdział o tym śnie obiecuję, że postaram się o lepszy rozdział..
QueenRawenclaw