Take Me To A Better Place

Chapter 11

Pov Hermione

Lavender Brown en Parvati Patil zitten aan de andere kant van de slaapzaal, ik heb weinig tot geen contact met hen. Het enige meisje waar ik weleens mee om ga is Ginny en soms Luna, maar ik mag Luna niet echt, ze is een beetje vreemd.

Parvati en Lavender praten zo zachtjes dat ik het niet kan horen, tenzij ik heel erg mijn best doe. Maar eerlijk gezegt boeit het me niet zoveel waar het over gaat, misschien over Lavenders rare gevoelens voor Ronald. Ze heeft nooit aandacht aan Ronald gegeven, maar nu vind ze hem opeens geweldig.

Parvati en Lavender praten altijd over saaie liefdesdingen, ik ben niet geïnteresseerd in jongens. Ik ben toen ik veertien was verliefd geworden op kruml, hij was zeventien ofzo. Bekende Quidditch speler, ik vond hem leuk. Nu schrijf ik alleen af en toe brieven naar hem, dan schrijft hij met zijn dislectische Engels terug.

Morgen hebben we alweer potions, we hebben vaak potions. Ik moet twee uur lang werken met Draco Malfoy, ik weet niet of ik dat zo leuk vind. Malfoy met zijn platinum blonde haar en grijze ogen, zijn vrij spitse gezicht en zijn grote ego. Hij heeft behoorlijk wat kapsones en is een pester. Toch heeft hij ook iets leuks, iets aan hem trekt mijn aandacht. Ik kan alleen niet helemaal plaatsen wat.

Opeens moet ik weer denken aan de Amortentia, die laatste geur kan ik nog steeds niet plaatsten. Het was een soort aftershave geur, misschien van mijn vader. Ja, dat zou het wel zijn. Ieder kind houd van zijn vader toch? Hij kon ook van Kruml zijn en dat ik nog ergens gevoelens voor hem heb.

Aangezien ik weer niet kan slapen,al iets van de derde keer op een rij stap ik uit bed en loop naar de gang.

Zoals verwacht, want zo gaat het tegen woordig, alles gebeurt opnieuw bots ik tegen iemand op. Ik had het kunnen weten, ik had kunnen weten dat ik alweer tegen Draco Malfoy op zou botsen.

Daarom ben ik ook niet verrast als ik Malfoys haar herken. Hij kijk me verrast aan. "Ik weet niet waarom jij telkens op de gang bent, maar ik weet wel dat ik de hele tijd tegen je opbots,"zeg ik, hij fronst zijn wenkbrauwen. "Ik kan ook vragen wat jij zo vaak doet op de gang," zegt hij. "Dat kan je vragen ja, maar waarschijnlijk krijg je geen antwoord,"

"Ga je met Weasley op date?" Vraagt hij. Ik ben zo erg verrast dat ik niet eens weet wat ik moet zeggen, ik open mijn mond en sluit hem weer. "Dat dacht ik al," er klinkt een soort berouw in zijn stem, ik wil iets zeggen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

"Nou, dan ga ik maar weer," zegt hij. "Malfoy, wacht," zeg ik blij dat ik eindelijk weer wat kan zeggen "waarom zou ik met Ronald op date gaan?"

"Nou, eh, ik dacht dat jullie misschien, zegmaar," "een relatie hebben?" "Ja,"

"Al zou dat waar zijn wat boeit jou dat dan?"

"Weetje, Granger, ik weet niet waarom we telkens een gesprek beginnen als we tegen elkaar opbotsen, maar ik hoef niet te praten met zo'n vervelende mudblood," zegt hij opeens kil, ik kijk hem met een mond vol tanden aan.

"Nou, dan ga ik maar weer, als jij niet met muggleborns wilt praten. Ik hoef ook niet met zo'n vieze platinum blonde wezel als jij te praten," sis ik, nu is het zijn beurt om me verrast aan te kijken.

Ik heb geen zin in weer een herhaling en daarom loop ik dit keer wel weg, waarom botsen we zo achterlijk vaak tegen elkaar op?

Als ik merk dat ik de verkeerde kant op loop, draai ik me weer om en loop langs Malfoy met mijn neus in de lucht weer terug naar de Gryffindor toren.