Take Me To A Better Place

Chapter 57

Pov. Draco

Met een onnatuurlijke glimlach zette mijn moeder het eten op tafel. Ik haatte haar nep glimlach dat ze nu zo vaak opzette dat het haast geen Death eater meer leek, maar ik begreep het. Meer dan de helft van de Death eaters hier kende we niet of mochten we niet. Het hoofdkwartier was nu ons huis en moeder moest zorgen dat alles netjes bleef en er eten op tafel terecht kwam.

'Liefje, eet je je kalkoen niet op? Heb het precies op de manier gemaakt dat jij zo lekker vond'.

Ik wilde zeggen dat ze me geen liefje moest noemen of dat ik drie was toen ik tegen haar zij dat de kalkoen zo lekker was, maar inplaats dat hield ik mijn mond. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd.

Hermoine...het was al bijna kerst en nog altijd kon ik alleen aan haar denken. En nu ik haar nu al een paar maanden niet heb gezien begin ik steeds meer gevoelens voor haar te krijgen.

Ik keek naar de grond. Wat had ik haar nu het liefst willen vasthouden. Ik wilde haar nog zoveel vragen, maar waarom moeten we dan Romeo en Julia zijn? Kunnen we niet gewoon onzelf zijn. In een betere plek.

Kon zijn mijn gedachten nu maar horen. Dat zou ze weten dat ik ook net zoveel voor haar voel als ze tegen mij zij op zijn begrafenis.

Wat zou ze nu aan het doen zijn?