Take Me To A Better Place

Chapter 48

Pov Hermione

De begrafenis was prachtig geweest, emotioneel natuurlijk, maar prachtig. Op het moment dat iedereen zijn of haar toverstok op hief kon ik de tranen niet meer binnen houden. Tegen de tijd dat Harry huilend neer viel bij Dumbeldores kist met Ginny naast zich was iedereen aan het huilen.

Toen de feniks van Dumbeldore met zijn prachtige gezang weg vloog was iedereen stil geweest, bij de speeches was iedereen stil geweest, iedereen had gedacht aan Dumbeldore. Aan de grote machtige Dumbeldore die door niemand minder dan Severus Snape was vermoord.

Na de begrafenis liep ik naar Draco, ik had besloten het hem te vertellen, alles, al mijn gevoelens en gedachtes. Hij stond naast het meer te kijken naar het donkere water. Zijn platinum blonde haar dat toen eerder goudblond was had een lichte slag. Ik zag dat hij geen moeite had gedaan voor zijn haar, helemaal niet. Hij had zijn Slytherin uniform zoals elke dag aan alleen dit keer had hij zijn zwarte gewaad niet aan. Alleen zijn zwarte broek, witte overhemd en zilveren groene stropdas had hij aan. Hij had wallen onder zijn ogen en zijn handen hingen slapjes langs zijn lichaam. Ondanks alles was hij nog altijd knap.

Ik ademde nog een keer zo rustig mogelijk uit en stapte toen met bonkent hart naar hem toe, nog nooit had ik het zo spannend gevonden om naar hem toe lopen.

"Draco?"mijn stem trilde zachtjes, bijna niet hoorbaar. Hij had zich omgedraaid en had me aangekeken.

"Ik weet niet of jij het was. De ketting, Ronalds vergiftiging of de andere dingen. Ik weet niet of jij de Death Eaters hebt binnen gelaten. Misschien heb je het gedaan en misschien niet."

Hij wou me onderbreken, maar ik had zachtjes gesist waardoor hij gauw zijn mond weer sloot.

"Maar dat is niet wat ik je wou vertellen. Ik wou vertellen dat ik," mijn handen trilde en mijn stem sloeg over "ik heb gevoelens voor je, sterker nog ik ben verliefd op je. Maar ik weet het en jij weet het, we kunnen niet bij elkaar blijven. Heb je ooit een relatie gezien tussen een schaap en een leeuw? Of een kuiken en een vos? Dat kan niet, misschien is het een slecht voorbeeld, maar het gaat erom dat het niet kan. Hoe graag ik het ook wil, misschien wil jij het niet, maar ik wou eerlijk tegen je zijn."

Ik keek hem verwachtingsvol aan, maar hij keek me alleen stil aan. Gebroken, verdrietig, spijtig.

"Vaarwel," zei ik. Ik boog me naar voren en plantte een kus op zijn wang. Daarna draaide ik me om, zijn reactie had ik nooit gezien.

Ik was van plan weg te lopen en verwachtte hem nooit meer te zien.

Alleen het lot bepaalde, iets wat ik toen nog niet wist was dat we elkaar wel weer zouden zien. Alleen dan in een wat minder fijn gezelschap en om een hele andere rede.

A/N

We zijn er net achter gekomen dat we telkens over springen van tegenwoordige tijd tot verleden tijd, sorry als dat heel vervelend was. De aankomde hoofdstukken gebeurt dat waarschijnlijk ook nog weleens, het is gewoon een beetje lastig om samen een boek te schrijven, nogmaals sorry.

Groetjes,
Janna en Janna 😋😊