Take Me To A Better Place

Chapter 4

Pov. Hermoine

Ronald en Harry gaan naast elkaar zitten zodat ik als gewoonlijk alleen kom te zitten. Vanaf de andere kant van het lokaal kijkt Malfoy me met samen geknepen ogen aan, wachtend tot een rede om me mudblood te gaan noemen. Nou, vandaag krijgt hij de kans niet, ik ga hem ontlopen en negeren. Het gezeik van Ronald is voor mij al genoeg, Malfoy heb ik niet nodig.

"Weet iemand wat dit is?" Slughorn gebaart naar de ketel voorin de klas. Ik steek mijn hand omhoog en het gewoonlijke gezicht galmt door de kerkers.

"Ja, miss Granger, kom maar naar voren," zegt Slughorn en ik doe wat hij zegt.

"Dit is Amortentia, de sterkste liefdesdrank dat er bestaat. Het ruikt naar het gene waar je van houd. Dat van mij ruikt naar..." ik snuf de geur op. "Versgemaaid gras, perkament e..." ik stop met praten. Wat is die laatste geur? Een soort aftershave.

Ik loop terug en negeer iedereens blikken.

"Dat was het goede antwoord miss Granger," zegt Slughorn stralend.

Ik glimlach terug en negeer Harry en Ronald die ondertussen aan het vechten zijn voor een boek, sukkels.

Ronald overwint en loopt glimlachend naar hun tafel met het gloednieuwe boek in zijn armen. Harry sjokt achter hem aan met een oud kapot boek.

Ik kijk naar mijn eigen boek dat vol staat met aantekeningen, ik hoop dat ik het dit jaar weer zo goed doe als vorig jaar.

~*~

Ik loop mopperend naar de eetzaal, waarom was Harry's drank zo goed? En dat van mij niet?! Ik probeer mijn ontplofte haar in vorm te krijgen, wat niet bepaalt lukt.

"Hey mudblood!" Roept iemand, Malfoy. Ik draai me om en kijk hem boos aan. "Gaat het met je haar?" Vraagt hij, en het was niet behulpzaam bedoelt. Helemaal niet gewoon.

"Ga gewoon weg Malfoy, we mogen je niet," zegt Harry keihard in zijn gezicht, Malfoy vertrekt geen spier, hij kijkt vol kille woede naar Harry. Zijn grijze ogen zeggen niks, behalve woede.

Dan draait hij zich om en loopt weg. Heeft die gozer eigenlijk wel gevoel? Weet hij hoe het is om verdriet te hebben of liefde te voelen? Waarschijnlijk niet. Ik heb het met hem te doen, liefde is namelijk het mooiste wat er bestaat. En niemand, maar ook niemand, zelfs Malfoy niet moet leven zonder.

~*~

"Schaakmat!"roept Ronald vanaf de andere kant van de kamer. "Houd even je mond en ga leren!"roep ik kwaad naar ze, kunnen ze niet voor één keer hun bek houden?!

"Rustig Mione," zegt Harry. "Houd je bek, Potter!" Ik schrik zelf van de felle toon. Ook Harry kijkt verschrikt naar me en Ronalds paard valt met een bonk op de grond.

"Sorry, ik, dat was niet. Ik," ik stamel maar een beetje en er komt geen zinnig woord uit mijn mond.

"Ongesteld," zeggen de jongens in koor. Dat maakt me nog bozer. Waarom denken jongens meteen dat meisjes ongesteld zijn als ze wat chaggie zijn? Oké, het is misschien waar, maar daar gaat het nu niet om.

Voordat ze weer een uitbrander krijgen loop ik naar buiten om een luchtje te scheppen.

Maar mijn luchtje scheppen idee word al meteen verwoest op de gang. Die ene gozer met de naam Draco Malfoy botst tegen me op en scheld mij uit voor Mudblood!

"Hey, Malfoy. Ik weet niet of je het door hebt, maar het boeit me werkelijk geen ene flikker dat je me uitscheldt voor Mudblood. Bedenk wat beters!" Roep ik boos naar hem, Malfoy kijkt me sprakeloos aan.