Take Me To A Better Place

Chapter 66

Pov Hermione

De geur van zout vult mijn neus. Ik voel het zand in mijn schoenen en probeer op te staan. Dat mislukt en ik val weer neer.

"Ik help je wel," Ronald laat me op hem leunen.

Ik voel de pijn nog steeds, ik voel me zwakjes. Ik zoek Harry, dan zie ik hem.
Hij zit op zijn knieën op het strand met Dobby in zijn armen.

Als ik de wond op Dobby's borst zie val ik weer bijna neer. Tranen borrelen omhoog als Harry me smekend aankijkt. Ik schud zachtjes mijn hoofd, het essenkruid kan hem niet meer redden.

Dobby fluistert iets en dan worden zijn ogen uitdrukkingloos, Harry kijkt hem met betraande ogen aan.

Luna loopt naar ze toe en sluit Dobby's ogen.

"Ik wil hem fatsoenlijk begraven, met scheppen, gaan jullie maar alvast naar binnen."

Ronald en ik snappen alletwee dat we hem beter niet kunnen tegen spreken. Ronald klopt op het deurtje van zijn broers huis.

Fleur doet open.

Als ze ons ziet laat ze ons geschrokken binnen. Ze stuurt Ollivander en Griphook onmiddellijk naar een kamer en Luna, Ronald, Dean en ik gaan aan tafel zitten.

"Wat is er gebeurt?" Vraagt Bill die er bij komt zitten.

"Het enige wat ik weet is dat Luna, Ollivander, Griphook en Dean waren opgesloten in Malfoy Manor. Harry, Hermione en ik werden ook gevangen en werden daar heen gebracht," vertelt Ronald.

"En toen?" Vraagt Bill, hij kijkt geschrokken naar zijn kleine broertje.

"Harry en ik werden mee naar de kelder genomen en opgesloten, daar kwam Dobby ons redden. Dobby is dood,"

Fleur slaat haar hand verdrietig voor haar mond en Bill kijkt naar buiten en ziet Harry een graf graven.

"En Hermione?" Vraagt Bill.

"Bellatrix Lestrange," alleen die naam al laat Bill van schrik bijna van zijn stoel vallen, Fleur kijkt hem verbaast aan.

"Vie is Bellatrix Lest'ange?" Vraagt ze.

"Bellatrix is de rechterhand van jeweetwel. Ze houd er van om mensen pijn te doen,"

"Je bedoeld," Fleur rilt "cruciatus curse."

Ik knik langzaam, de pijn steekt door mijn hoofd, ik wil liggen.

"Gaat het?" Vraagt Dean, ik schud mijn hoofd.

"We brengen je naar een kamer," zegt Bill, ik loop achter hem aan naar boven.

De kamer heeft uitzicht op de zee. Hij lijkt zoals alles hier een beetje op the burrow, maar dan opgeruimder. Ik ga op het bed liggen en staar naar het plafond.

Toen ik Draco weer had gezien had mijn hart een paar slagen gemist en waren de vlinders weer ontploft in mijn buik.

Hij had me weggetrokken van onder de kroonluchter, hij had het martelen laten stoppen.

Ik sluit mijn ogen en val in slaap.

~*~

"Hermione," Ronald slaat zachtjes op mijn wang "we gaan naar Ollivander."

Ik stap uit bed en loop achter de jongens aan. Meneer Ollivander ligt in zijn bed, hij heeft een uitgemergeld gezicht.

"We wouden u wat vragen over toverstokken," zegt Harry.

"Laat maar zien," zegt Ollivander.

Als eerste laat Harry de toverstokken van de bloedhonden en dan pakt hij een toverstok die ik uit duizenden herken, Draco's toverstok.

"25,4 centimeter, meidoornhout en met een eenhoornhaar als kern, redelijk weerkrachtig. Deze toverstok behoorde toe aan Draco Malfoy," zegt hij.

"Behoorde?" "Juist ja, hij behoort nu toe aan u, maar als Draco Malfoy hem terug krijgt zou hij nog steeds even goed werken voor hem als bevoor," legt Ollivander uit.

"Nog een andere, de Elder Wand," Ollivander laat geschrokken de stok van Draco vallen, maar ik vang hem op.

De stok voelt fijn aan alsof ik toch nog een beetje van Draco bij me heb, ik denk aan het kettinkje om mijn nek.

"Die bestaat niet," zegt Ollivander. Een tijdje terug waren we bij men. Lovegood. Ik moet het misschien straks aan Luna vertellen.

"Ik denk dat Vo...jeweetwel hem wilt," praat Harry verder.

"Ik ga weer slapen," zegt Ollivander en hij stuurt ons weg.

"Waarom heeft Malfoy eigenlijk niet vertelt dat jij het was? Hij herkende je echt wel," vraagt Ronald als we op mijn bed zitten.

"En waarom redde hij Hermione vanonder de kroonluchter?" Vraagt Harry.

"Deed hij dat?" Ronald kijkt rechtsreeks naar mij, het heeft geen zin om te liegen en daarom knik ik.

"Waarom?" Vraagt Ronald.

Ik haal diep adem en beslis dan dat het tijd is voor de waarheid, hoe moeilijk het ook is.

"Ik denk dat ik het wel weet," zeg ik zachtjes.

"Echt? Vertel dan," zegt Harry.

"Nou, ik. Het is moeilijk om te zeggen, maar eh. Ik vind Malfoy leuk en hij vind mij denk ik ook leuk."

"Wat?!"