Take Me To A Better Place

Chapter 78

Pov Hermione

Het kapotte diadeem was ergens in een hoek gegooid.

"Het spijt me van Goyle," zeg ik tegen Draco, hij knikt langzaam.

Opeens zie ik allemaal ronde glazen ballen op de grond rollen. "Help!" Gilt de schelle stem van professor Trelawney.

Ronald, Harry, Draco en ik draaien ons naar haar toe en dan zien we pas waar ze haar ballen naar gooit.

Fenrir Grayback hangt over een halfdood meisje heen.

"Lavender!" Gilt Ronald en hij rent richting zijn vriendin.

"Petrificus totalus!"gilt hij en Grayback valt als een steen neer, hij trekt zijn vriendin onder zijn lichaam vandaan en tilt haar op.

"Lavender, kom op, leef nog, alsjeblieft," fluistert hij, Lavender opent zwakjes haar ogen. Hij geeft haar over aan Trelawney.

"We moeten naar het krijsende krot," zegt Harry die geschrokken Trelawney en Lavender nakijkt.

"Ja ja," zegt Ronald zwakjes.

Ik kijk naar de plek waar Draco net stond, maar hij is weg. Verderop zie ik hem duelleren met een Death Eater die ik niet ken.

"Kom op," zeg ik. We rennen met zijn alle door het puin en de vechtende mensen heen richting the bombing willow.

~*~

Snape's bloed zit aan Harry's handen gekleefd, maar hij negeert het. Het flesje met Snape's herinneringen zit in zijn hand geklemd.

We lopen door de stille gang naar the great hall. Overal liggen dode en gewonde mensen, het doet pijn.

Een groepje roodharige mensen staat bij elkaar.

Ronald rend er onmiddellijk naar toe met mij op zijn hielen.

"Fred?" Ronald zakt neer over zijn broer, mijn hart staat een seconde stil. Fred? Nee, dat kan niet! Fred kan niet dood zijn.

George drukt zijn tweelingbroer huilend tegen hem aan en Percy lijkt psychisch niet in orde.

"Fred! Nee, Fred!" Huilt Ron, de tranen rollen over mijn wangen en vallen neer op de grond.

Ik zoek Harry, maar hij is verdwenen.

"Tonks? Lupin?" Ik kruip zowat naar de lijken van het koppel. Waarom? Waarom is de wereld zo hard!

Langzaam begint iedereen naar buiten te lopen, want daar komen de geluiden vandaan.

Ik loop net als de rest naar buiten, daar staat een hele groep Death Eaters. Hagrid staat vooraan met iemand in zijn armen naast Voldemort.

"Harry Potter," begint hij "is dood!"

"Nee!" Ginny rent gillend naar voren, maar Mr.Weasley trekt haar terug.

Voldemort en zijn meelopers beginnen te lachen. Het doet pijn in mijn oren, het liefst wil ik gillen, schreeuwen.

"Wie wilt zich bij ons aansluiten?" Vraagt Voldemort nog steeds lachend.

"Draco,"zegt Narcissa, ik kijk naar Draco en schud lichtjes mijn hoofd. Maar dan doet hij iets wat ik nooit had verwacht, hij loopt naar voren.

"Er zijn mensen gestorven hier, in deze strijd," begint Draco, wat doet hij?

"Maar moeten we dan opgeven! Ik heb fouten gemaakt. Uit angst, maar als ik het over zou kunnen doen. Zou ik dat doen. Alleen maar om U dwars te zitten. Ik hou van een Muggleborn. So what! Harry is vandaag gestorven, ja! Zoals Fred...Remus...Tonks...ook Harry. Maar die mensen verlaten ons niet zoals jij denkt! Want iedereen die een hart heeft herrineren de gestorven mensen. Ze zullen altijd in ons hart leven. Vergeet nooit dat wij iets hebben dat jij niet hebt! LIEFDE".

Precies op dat moment springt Neville naar voren en hakt het hoofd van Nagini eraf, Voldemort gilt en lijkt opeens heel zwakjes.

Harry springt overeind.

Wacht, Harry springt overeind! Harry leeft!

De Death Eaters rennen als beesten op ons af en vuren spreuken af.

Opeens begint iemand te schreeuwen.

"Niet mijn dochter, jij bitch!" Molly Weasley vuurt spreuken op Bellatrix af die ze lachend verweerd. Maar dan opeens vaagt die grijns weg, omdat Molly haar met een spreuk recht in het hart raakt. Wat eerst een mens was is nu niks meer of minder dan een hoopje as.

"Dan is het nu jij en ik, Tom Riddle," zegt Harry en hij loopt op Voldemort af, iedereen zet een stap naar achteren.

Het is nu aan Harry.