Take Me To A Better Place

Chapter 15

Pov Hermione

Ginny en Luna komen binnen. We hebben afgesproken bij het haardvuur, dus daar komen ze ook naartoe. Ginny heeft Luna binnen gelaten in de Gryffindor tower.

"Ik heb Draco vanmiddag weer gezien," zegt Luna, ze speelt met haar toverstok. "Draco?" Vraagt Ginny haar.

"Ja, Draco ja," zegt Luna afwezig.

"Oké," zegt Harry ongemakkelijk, niemand weet wat hij of zij hiermee moet doen.

"Dus?" Vraagt Ronald dan maar.

"Ik zei hem dat honden niet als goede honden worden beschouwt als ze goed kunnen blaffen en dat mensen niet als goede mensen worden beschouwt als ze goed kunnen praten," zegt ze.

"Waarom zei je dat tegen hem. Wat bedoel je er eigenlijk mee?" Vraagt Harry.

"Nou,dat als je aardig doet tegen andere die ook aardig doen tegen jou," zegt ze met haar zweverige stem.

"Wat? Ik snap het niet," zegt Ronald eerder.

"Bedoel je dat je gewoon eerlijk moet zijn over wie je bent?" Vraag ik, het is vergezocht, maar alles is vergezocht bij Luna Lovegood.

"Precies," zegt Luna, ik spring op.

"Sorry, maar ik moet gaan," zeg ik en ik ren weg. Ik ren de trappen af naar de kerkers en klop op de Slytherin deur.

Pansy doet open. "Granger, wat doe jij hier?" Vraagt ze. "Haal Draco Malfoy voor me," zeg ik.

"Nee," zegt ze met een gemene lach.

"Ik zei: haal Draco Malfoy voor me," zeg ik giftig, ze schrikt en loopt weer terug. Even later komt Malfoy aan.

"Kom mee," zeg ik, zonder hem een kans te geven te antwoorden trek ik hem aan zijn arm een leeg klaslokaal in.

"Heel eerlijk zijn, ben je een Death eater?" Vraag ik. Het lijkt net alsof ik Malfoy met een hamer in zijn gezicht heb geslagen. Zijn gezicht word nog witter dan het al is.

Als hij geen antwoord geeft trek ik zijn mouw omhoog. Ergens had ik het verwacht, ergens had ik het al geweten. Maar ik zet toch geschrokken een paar stappen naar achteren als het duistere teken tevoorschijn komt.

Malfoy trekt geschrokken zijn mouw weer omhoog. Mijn hart klopt idioot snel op en neer.

Hij loopt naar me toe en pakt pols vast, ik ruk me los en zet nog een aantal stappen achteruit.

"Raak me niet aan," zeg ik, er zit een brok in mijn keel.

"Alsjeblieft, zeg het tegen niemand," zegt hij smekend. Ik kijk op en zie de tranen in zijn ogen opborrelen.

Ik kan mijn walging voor Voldemort niet verbergen en dat ziet hij. "Nee, ik zeg het niet," zeg ik, hij kijkt me verrast en opgelucht aan.

"Maar denk maar niet, dat ik ooit, maar dan ook ooit nog iets met je te maken wil hebben," sis ik en ik loop weg, de verslagen Malfoy achter me latend.

Buiten kan ik mijn evenwicht niet meer bewaren en leun tegen de muur aan. Ik probeer mijn adem weer onder controle te houden.

"Hermione, wat doe jij hier bij de kerkers?" Vraagt Cormac die uit het niks is opgedoken.

"Oh, gewoon, laat maar," zeg ik zo neutraal mogelijk.

"Oké, zal ik met je mee terug lopen?"

Ik heb totaal geen behoefte aan zijn geklets, maar ik knik toch omdat ik het puf niet meer heb hem tegen te spreken.

We lopen samen terug, hij druk aan het praten en ik die verzonken is in gedachtes.

Malfoy is een Death eater, Harry had gelijk, Harry had al die tijd gelijk.