İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Herkese selam, yeni bir bölümle karşınızdayım. Uygar'ın en çılgın olduğu bölümlerdeyiz. Okurken sakin olmaya çalışın, adam kendi alfabesiyle sevmeyi öğreniyor. Kolay olmayacağını zaten biliyoruz. Sonuçta o Uygar Ezeloğlu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
&
Uygar
Bir zamanlar bir adam tanıdım ben... Kuzgun bakışlı, korkusuz bir adamdı o. Hasan'dı adı. Ellerini kanla yıkamış bir ölüm makinesiydi, tüm yeraltı dünyasının çekindiği tek adamdı. Ne kadar acımasız olsa da masum insanlara zarar vermez, hatta onları kollardı. Kuzgun derlerdi ona.
O zamanlar ben on sekiz yaşında asi bir gençtim. Gözümü intikam hırsı bürümüştü. Öfkeyle ortalığı yakıp kavururken resmen ölümle dalga geçiyordum; çünkü ölmekten korkmuyordum. Bu hayattaki tek hedefim annemin ve babamın intikamını almaktı.
Çok ünlü bir mafya liderini ellerimle boğarak öldürdüğüm bir gece Hasan beni buldu. Yaptığımın cezası belliydi; öldürdüğüm mafya liderinin ortakları ve ailesi beni sağ bırakmayacaklardı. Korkmuyordum çünkü kaybedecek hiçbir şeyim yoktu.
Annem ve babamı gözlerimin önünde öldürmüşlerdi. Yıllardır beklediğim o gün gelmişti, nihayet intikamımı almıştım. Şimdi ölüm bile bana koymazdı...
Babam çok zengin bir adamın oğluydu; ama avukat olmayı seçmişti. Annemle fakültede tanışmışlar ve âşık olup evlenmişlerdi. İkisi de dişli birer avukattı.
Bir organ mafyasını çökertmişler ve liderini içeri attırmışlardı. Annem çocukları çok seven, merhametli ve cesur bir kadındı. Organ tacirlerine meydan okumuşlar ve soluk aldırmamışlar; ama bunun bedelini canlarıyla ödemişler.
Parkta olduğumuz bir gün onları benim gözümün önünde kurşuna dizdiler. Okula yeni başlamıştım. Annem beni büyük bir özenle giydirmiş ve heyecanla okula hazırlamıştı. Beni çok seviyordu, sevgisi gözlerinden okunuyordu. Ben daha o yaşımda bile ona layık olmaya çalışıyordum. O üzülmesin diye üstümü bile kirletmemiştim.
O parkta, önlüğüm annemin ve babamın kanına bulanmışken intikam yeminimi etmiştim. Bu yeminimden güç alarak zamanla nefret dolu bir gence dönüştüm. Sonunda intikamımı alınca huzura kavuştum ama kirli bir insan oldum.
Hasan tuttu elimden, yanıma aldı beni. Arkamı kolladı, bana işi o öğretti. Mert bir insandı. Kırklı yaşlarının sonunda olmasına rağmen daha otuzlarında gibiydi. Herkese meydan okuyordu ve başarıyordu da; ama ne kadar kötü görünürse görünsün, asla masumlara dokunmaz ve organ mafyasından nefret ederdi. O da benim gibi yalnız sayılırdı, tek akrabası amcasıydı ve ona saygıda kusur etmezdi.
Bir akşam meyhanede oturup içerken bir kadın gördü. Orada şarkı söyleyen sıradan bir kadındı ama o an vuruldu kadına. Yanına aldı onu, kendine yâr etti. Öyle çok sevdi ki düşmanları kadının varlığından kısa zamanda haberdar oldular. Onu ve koyduğu kuralları yıkmak istiyorlardı ama ne yaparlarsa yapsınlar başarılı olamıyorlardı; çünkü önceden kaybedecek hiçbir şeyi yoktu.
