İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Size çok keyifli bir bölüm gönderiyorum. Bu bölümde Ramon beni benden aldı. Düğünümüz var dostlar... Buyurun gelin 🤵👰♂️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedyaya düğün için hazırlanmış eski bir video ekledim. Zeynep'in gelinlikleri, düğün hazırlığını merak edenler mutlaka izlesin.
Keyifli okumalar... &
Annem elindeki dua kitabını kapattı ve derin bir nefes aldı. Bugün benim düğün günümdü. Hüzünlüydüm çünkü annem artık yalnız kalacaktı. Ne kadar ısrar etsem de bizimle kalmayı istememişti. Uygar onun için minik bir daire satın almıştı. Ama annem kesinlikle kabul etmedi. Onu anlıyordum. Çok gururlu bir kadındı. Böyle bir şey onun karakterine tersti. Ayrıca burada komşuları vardı ve herkesle arası oldukça iyiydi.
Annem benim düşünceli halimi fark ederek gülümsemeye çalıştı ve, ''Neyin var kızım?'' diye sordu. Bakışlarımı kaçırdım ve cevap verdim. ''Sadece heyecanlıyım Anne. Evlenmek çok farklı bir duygu. Ve biraz da seni düşünüyorum. Burada yalnız kalacaksın. İçim hiç rahat değil.''
Annem yanıma geldi ve bana sarıldı. Sonra da iç çekerek konuşmaya başladı. ''Benim çiçeğim, güzeller güzeli kızım. Yalnız değilim ki. Sen buradasın. Uygar oğlum var. Hem Fatma teyzen de evin bir parçası gibi. Her zaman yanımda. İnan bana öyle mutluyum ki tarif edilemez. Kızım yuvasına gidiyor ve sevdiği adamla evleniyor. Bu her şeye değer. Üzülme ve bu günün tadını çıkar. Hadi şimdi git ve duşunu al. Birazdan seni almaya gelecekler.''
Göz yaşlarımı tutamayarak anneme sarıldım. Gün ayrılık günüydü ve emindim ki bu hepimiz için bir başlangıçtı... &
Çırağan Sarayı'nda evlenmek benim hayallerimin bile ötesinde bir mutluluktu. Tarihin izlerini taşıyan bu saray, her köşesiyle muhteşemdi. Bana ayrılan özel süitte etrafımdaki koşuşturmayı seyrediyordum.
Makyöz, masör, güzellik uzmanı, kuaförler, fotoğraf sanatçısı ve tabii ki Ramon ve Derin olmak üzere, odada tam on dört kişiydik. Ramon elindeki dergilerden örnekler gösteriyor ve makyöze gelinliklere uygun makyajları gösteriyordu.
Gelinlikler... Evet, benim için üç ayrı gelinlik hazırlanmıştı. Nikah için, düğün merasimi için ve eğlence için ayrı gelinlik giyinecektim. Fotoğraf sanatçısı hazırlık anının her detayını resmetmek için buradaydı.
Uygar salonun diğer ucundaki süitteydi. Beni nikah anına kadar görmesi kesinlikle yasaktı. Sinirle söylense de dinlemedim. Batıl da olsa bir inanç vardı. Damadın gelini düğünden önce görmesi kesinlikle uğursuzluk getirirdi.
Derin yanıma geldi ve hüzünle bana baktı. İç çekti ve yanağıma bir öpücük kondurarak sordu. ''İnanamıyorum Zeynep. Gerçekten evleniyor musun?'' Kahkaha atıp cevap verdim. ''Bilmem! Galiba öyle.'' Sonra elimi Derin'in elinin üstüne koyarak konuşmaya devam ettim. ''Bir kadın, gerçekten sevdiği bir adamla evlenmeli. Çok seviyorum ve Uygar'ın olmadığı bir dünya düşünemiyorum. O olmadan geçen her an anlamsız. Evet zor bir karar, ama içindeki sesi dinle. İnan bana o ses sana doğru yolu gösterecektir.''
