İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Selamlar... Umarım iyisinizdir. İşte size bir bölüm daha. Yorumları keyifle okuyorum, Uygar'a edilen yaratıcı küfürler, ilanı aşklar ve evlilik teklifleri beni benden alıyor. Ne tuhaf? Çoğunluk Uygar'ı hem delice seviyor hem de nefret ediyor. 🤔 Bu arada Baran da Evren'le baş başa gidiyor. Ama bana sorarsanız Evren'in aşkı bambaşka derim. En sabırlı olan o çünkü... Herkese sevgiler ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
&
Karşımızda duran moda evine hayranlıkla bakarak gülümsedim. Tam anlamıyla Ramon'a yakışan bir yerdi. İsmi ışıl ışıl parlıyordu ve insanı içine çeken bir ambiyansı vardı. Leopar desenli halılar, kırmızı aksesuarlar dışarıdan bile belliydi ve muhteşem elbiseler göz alıcıydı.
Kadir ellerini beline koydu ve kaşlarını çatarak söylenmeye başladı. ''Moda evi yapacağım diye ne bulduysa doldurmuş sokuk. Pavyona çevirmiş butiği.''
Gülümseyerek Kadir'e baktım ve, "Onun tarzı bu! Bence harika olmuş. Cıvıl cıvıl renkler ve harika elbiseler. Resmen insanı içine çekiyor." dedim. Kadir suratını ekşiterek yanıtladı: "Vallahi ben de daha çok kaçma isteği uyandırdı. Bak ben söyleyeyim, yakında polis basar burayı. Bir dansöz eksik anasını satayım!"
Gözlerimi devirip yürümeye başladım. Kadir ellerini ceplerine koymuştu ve arkamdan yürüyordu. İçeriye girdiğimde Mert'i gördüm. Telaşla ışıkları ayarlıyordu. Kadir söylenmeye devam etti: ''Al işte. Pamuk prensesin cücesi de burada. Şu kıyafete bak hele! Lan erkek adam tayt mı giyer?''
Sert bir şekilde Kadir'e baktım ve Mert'i işaret ederek, ''Onun da tarzı bu, Kadir. Mert çok yardımsever bir insan. Ayrıca Ramon'a da hayran. Bence çok sevimli.'' dedim. Kadir başını sağa sola sallayarak söylendi: ''Al birini vur ötekine!'' O sırada Derin beni gördü ve koşarak yanıma geldi. Hızla bana sarılınca bileğim arada kaldı ve acıyla inledim. Derin korkuyla yüzüme bakıp sordu: ''Ne oldu, Zeynep?''
Gülümseyerek bileğimi gösterdim. Sonra Kadir'e kaş göz işareti yaparak Derin'e açıklama yaptım: "Dün Uygar'a yemek yapmak istedim. Ama bardak kırdım ve kendimi yaraladım."
Derin, şüpheli bir şekilde Kadir'e bakınca Kadir hemen kaşlarını kaldırarak etrafına bakmaya başladı. Derin tek kaşını kaldırarak cevap verdi: "Geçmiş olsun canım! Umarım önemli bir şey yoktur." Kadir hemen araya girdi: "Yok bacım. Sadece üç dikiş attılar." Derin telaşla bana bakarak bağırdı: "Ne?"
Gözlerimi açarak Kadir'e baktım. Kadir mahcup bir şekilde gözlerini kaçırınca gülümseyerek Derin'e baktım ve, "Ramon nerede?" diye sordum. O sırada Ramon elinde kutularla dışarı çıktı. Kadir sessiz bir şekilde fısıldadı. "İt an çomağı hazırla!" Derin'le birlikte Kadir'e ters ters bakınca, Kadir hemen düzeltti: "Yani iyi insan lafının üstüne gelir diyecektim."
